Του Αχιλλλέα Γραβάνη
Είναι ύβρις για την κοινωνία μας να παρουσιάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ως η ανανέωση του πολιτικού συστήματος! Κι όμως έτσι έχει καταγράψει μεγάλος αριθμός πολιτών την παρουσία του στην πολιτική μας ζωή. Νέοι ηλικιακά, άγνωστοι μιντιακά, ανύπαρκτοι επαγγελματικά θολώνουν απατηλά, όπως και σε άλλα πολλά, την έννοια της "ανανέωσης". Η ευθύνη γι'' αυτήν την κορυφαία απάτη τους είναι στο μέρος του παλαιού πολιτικού συστήματος. Οι πολίτες βλέπουν να παρελαύνουν και πάλι μπροστά τους τα ίδια πρόσωπα τα οποία έχουν λιγότερο η περισσότερο την βασική ευθύνη της γενικευμένης χρεοκοπίας μας. Θα περίμενε κανείς η έμπρακτη συνειδητοποίηση αυτής της ευθύνης να μεταφράζεται σε μια ισχυρή προώθηση εκ μέρους του παλαιού πολιτικού συστήματος της ανανέωσης σε πολιτικά πρόσωπα, σε πολιτικές ιδέες, σε κοινωνική συμπεριφορά. Το βάσιμο επιχείρημα που αυτό προτάσσει ότι στην πολιτική δεν υπάρχει παρθενογένεση δεν το απαλλάσσει από την ευθύνη του, πρακτικά να αντιτάσσεται στην ανανέωση.
Ο χώρος του Κέντρου και της Σοσιαλδημοκρατίας καθορίζεται βασικά από τα ίδια πρόσωπα που πρωτοστάτησαν στην πολιτική ζωή για τρεις δεκαετίες. Είναι προφανής η δυσκολία τους οι πολιτικοί αυτοί να δεχτούν την ανανέωση, να προτάξουν pro bono, με δική τους πρωτοβουλία νέα πρόσωπα, ηλικιακά και πολιτικά. Τα πρόσωπα που ακούγονται ως πιθανοί υποψήφιοι αρχηγοί της ΔΗΣΥ είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία του παλαιού πολιτικού συστήματος. Είναι περισσότερο από εμφανές στην κοινωνία ότι η Φώφη Γεννηματά, ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Γιάννης Μανιάτης, ο Δημήτρης Ρέππας είναι για δεκαετίες κεντρικά πρόσωπα του παλαιού πολιτικού συστήματος. Το να παρουσιάζονται ως οι φορείς της ανανέωσης δεν πείθουν κανένα, αν δεν προσβάλλουν την νοημοσύνη των πολιτών του μεσαίου χώρου. Όταν δε νέοι άνθρωποι αποφασίζουν να προβάλουν την εύλογη φιλοδοξία τους να ηγηθούν του χώρου απαξιώνονται με απίθανες παλαικομματικές διαδικασίες.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο metarithmisi.gr.
