Αν δεν υπήρχε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα έπρεπε να την έχουμε εφεύρει. Οφείλουμε πολλά στον Αλέξη, στον Νίκο και στα άλλα τα παιδιά. Συμμετέχουμε καθημερινά σε μία μεγάλη και λυτρωτική εθνική συνεδρία ψυχοθεραπείας. Σκεφτείτε πόσες φορές θα έπρεπε να ζήσουμε για να συναντήσουμε τόσους αστέρες! Κι εδώ είναι όλοι μαζεμένοι. Σαν να μιλάμε για μία σπάνια σύνοδο πλανητών!
Τέτοια γεγονότα συμβαίνουν μία φορά στο τόσο. Εδώ δεν υπήρξε απλά μία συνωμοσία του Σύμπαντος για να προκύψει αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα που ζούμε όλοι μας. Το πιο πιθανό είναι να έπαιξαν χαρτιά οι άγγελοι του ουρανού με τον διάβολο και ο ακατανόμαστος να τους πήρε ακόμη και τα σώβρακα. Και στο τέλος να αντάλλαξε τα κέρδη του με αυτή την φάρσα που λέγεται κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ…
Επειδή όμως είμαστε από την φύση μας αισιόδοξοι άνθρωποι, θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα βγούμε κερδισμένοι κι από αυτή την περιπέτεια. Πως αλλιώς ο αυτοκαταστροφικός αυτός λαός θα έφτανε στο σημείο να πει «όχι άλλη φορά Αριστερά»; Πώς θα καθαρίζαμε το δωμάτιο από τις ακαθαρσίες του Εμφυλίου που επί τόσες δεκαετίες κρύβαμε κάτω από το χαλί; Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι μας δίνεται μία μεγάλη ευκαιρία να ξεμπερδέψουμε μια και καλή με τους εθνικούς μας μύθους και να επιστρέψουμε στον δρόμο του ορθολογισμού.
Ακόμη και σήμερα πολλοί Έλληνες πιστεύουν ότι οι Ρώσοι θα κάνουν πόλεμο με τους Τούρκους και στο τέλος θα μας κάνουν δώρο την Κωνσταντινούπολη. Ότι περιμένει τον κάθε έναν από εμάς ένα βουνό από ευρώ σε κάποιο μυστικό παγκόσμιο καταπίστευμα, όπως τους μουσουλμάνους τους περιμένουν λόφοι από πιλάφι και δεκάδες παρθένες στον δικό τους παράδεισο.
Κι έρχεται ο Αλέξης με τον Νίκο και μας φέρνουν αντιμέτωπους με τους δικούς μας μύθους. Ο Αλέξης και ο Νίκος είναι ο καθρέπτης μας. Στο πρόσωπό τους, στις ενέργειές τους, δεν βλέπουμε παρά μόνο το βάθος της δική μας ψυχής. Είναι μία πραγματικά δύσκολη και επίπονη διαδικασία. Άγιοι οι άνθρωποι που ανέλαβαν να σηκώσουν το βάρος των δικών μας αμαρτιών, ξέροντας ότι στο τέλος θα αντιμετωπίσουν την απόρριψη και την τιμωρία. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι είναι δικό μας το πρόσωπο που βλέπουμε απέναντι στον καθρέπτη. Έτσι, θα προτιμήσουμε να σπάσουμε τον καθρέπτη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση αυτή δεν θα έχει καλό τέλος.
Παρόλα αυτά, κάτι θα έχει μείνει! Θα έχει επέλθει η συνειδητοποίηση, τουλάχιστον σε έναν βαθμό, ότι ο δρόμος που είχαμε ακολουθήσει δεν θα μας οδηγούσε κάπου! Μπορεί αυτή η συνεδρία να μας κοστίσει στο τέλος λίγο ακριβά, αλλά δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Η μαζική παράκρουση θεραπεύεται μόνο με μεγάλα σοκ, σαν κι αυτό που ζούμε τώρα. Κι αν δεν θεραπευτούμε; Ε τότε, θα εξαφανιστούμε. Ούτε οι πρώτοι θα είμαστε, ούτε και οι τελευταίοι.
Θανάσης Μαυρίδης
