Του Παύλου Μαρινάκη*
Πέραν της οικονομικής καταστροφής, της ηθικής κατάπτωσης και της έξαρσης ακραίων λαϊκίστικων φαινομένων, μια από τις τραγικές συνέπειες της κρίσης των τελευταίων ετών είναι πως λέξεις και όροι με θετική, υπό κανονικές συνθήκες, φόρτιση, έχουν υποστεί μια διαστροφή ως προς το νόημά τους. Μια εξ αυτών είναι το "νέο", σε όλα τα γένη και σε όλους τους χρόνους.
Αρχικά, ήταν ένα από τα βασικά αφηγήματα του Αλέξη Τσίπρα και των δορυφόρων του για να λάβουν την εξουσία. "Ήταν νέοι" που "θα έφερναν το νέο" και που "θα απευθύνονταν στους νέους". Τελικά, αν νέοι στην ηλικία κάποιοι εξ αυτών, έφεραν στους νέους τη μεγαλύτερη καταστροφή.
Η περήφανη διαπραγμάτευση των έξι πρώτων μηνών και η κατάληξή της στην παρωδία του δημοψηφίσματος στραγγάλισε την οικονομία, οδηγώντας επιχειρήσεις στο κλείσιμο ή στην μείωση του κύκλου εργασιών τους. Πρώτα θύματα αυτής της κατάστασης ήταν, φυσικά, οι νέοι, καθώς το κόστος απόλυσής τους ήταν χαμηλότερο και, ταυτόχρονα, οι εργασιακές πόρτες έμειναν κλειστές. Δια του τότε κοινοβουλευτικού της εκπροσώπου Νίκου Φίλη, η Κυβέρνηση απαξίωσε την καταστροφή με τη φράση – μνημείο αισχρότητας "Φοβάσαι μην χάσεις 300 ευρώ μισθό; ".
Μετά την περήφανη διαπραγμάτευση και την παρωδία του δημοψηφίσματος, η πολιτική σε ασφαλιστικό και φορολογικό, όπως αποτυπώθηκε στο τρίτο μνημόνιο και εφαρμόζεται ευλαβικά από τους ίδιους, όχι μόνο δεν είναι δίκαιη προς την νέα γενιά εργαζομένων και αυτοαπασχολουμένων, αλλά, αντίθετα, υπονομεύει άμεσα το επαγγελματικό τους μέλλον, καταδικάζοντάς τους με μαθηματική ακρίβεια στην ανεργία, την υποαπασχόληση και την οικονομική εξάρτηση από την οικογένειά τους, καθώς οι μισθοί της αγοράς κατά κανόνα ούτε ανταποκρίνονται στα προσόντα των νέων εργαζομένων, ούτε επαρκούν για να σταθούν μόνοι στα πόδια τους.
Παρά ταύτα, δεν μπορούμε παρά να τους αναγνωρίσουμε ότι προσπάθησαν να βοηθήσουν όσους περισσότερους νέους μπορούσαν: Άλλοι διορίστηκαν σύμβουλοι ή μετακλητοί, άλλοι μετατέθηκαν ευμενώς, άλλοι βρήκαν ένα χαρτζιλίκι για να φορέσουν μια ηλεκτρονική κουκούλα και να προσβάλλουν συστηματικά πρόσωπα, θεσμούς και ιδέες. Μόνο που, όλοι αυτοί οι νέοι "έτυχε" να είναι συγγενείς ή κολλητοί της εξουσίας, με μόνες περγαμηνές κομματικά ένσημα και παράσημα αγωνιστικότητας. Με λίγα και απλά λόγια: Η Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, εκτός από το πολιτικό επίπεδο, δίχασε τη νέα γενιά σε προνομιούχους ημέτερους και σε νέους πολίτες δεύτερης κατηγορίας, οι οποίοι χρεώθηκαν την υποχρέωση να διατρέφουν τους πρώτους.
Δυστυχώς, η κούφια επίκληση του "νέου" δεν περιορίζεται στα στενά, πλέον, όρια του ακροατηρίου της Κυβέρνησης: Πολλοί, βλέποντας την αγανάκτηση και την απογοήτευση των πολιτών από την πλειοψηφία του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, αυτοπαρουσιάζονται ως "το νέο" και με αυτό το μοναδικό επιχείρημα την ηλικιακή τους νεότητα διεκδικούν μερίδιο στην επόμενη ημέρα. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις: Πράγματι στη χώρα μας το πολιτικό μας σύστημα και ειδικότερα η Βουλή χρειάζονται σε μεγάλο βαθμό ανανέωση, τόσο σε επίπεδο προσώπων, όσο, κυρίως, σε επίπεδο ιδεών.
Πραγματικά νέος δεν είναι ο τριαντάχρονος που τριάντα χρόνια έκανε επανάσταση με την ευγενική χορηγία των γονιών του. Νέος είναι αυτός που, στην αυγή του 2017, αντιλαμβάνεται την πολυπλοκότητα του σύγχρονου κόσμου, κατανοεί την ανάγκη εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους, αναγνωρίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία ως ατμομηχανή της ανάπτυξης και κάθε μέρα προσπαθεί να είναι χρήσιμος ως άτομο και ως πολίτης, για τον εαυτό του και το περιβάλλον του.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται στρατιές νέων ανεπάγγελτων κομματαρχών, αλλά ανθρώπους που ξυπνάνε κάθε ημέρα για να ζήσουν στις πιο δύσκολες συνθήκες βασιζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις και στα εφόδια που με σωματικό ή/και πνευματικό μόχθο απέκτησαν στη ζωή τους. Ανθρώπους με σύγχρονα προσόντα, με επίκαιρες παραστάσεις, μα, κυρίως, με νοοτροπία νέα. Η ηλικία κάποιες φορές είναι αναγκαία συνθήκη ανανέωσης, αλλά ποτέ δεν είναι και επαρκής. Σκεφτείτε απλά πως ο νεότερος πρωθυπουργός ήταν και ο πιο μοιραίος για τη νέα γενιά. Συνεπώς, αφήστε το νέο ήσυχο, να εκφραστεί από αυτούς που πραγματικά το αντιπροσωπεύουν.
* Ο κ. Παύλος Δ. Μαρινάκης είναι Δικηγόρος, Αντιπρόεδρος ΟΝΝΕΔ
