Ο νέος υπουργός για την Κλιματική Κρίση και την Πολιτική Προστασία Χρήστος Στυλιανίδης πήρε «το βάπτισμα του πυρός» στον μεγάλο σεισμό
στο Αρκαλοχώρι της Κρήτης και είδε στο πεδίο ότι το κράτος ακόμη κι αν θέλει να προστατεύσει τον Έλληνα, δεν είναι απλή υπόθεση. Πρέπει να
παρακάμψει ενίοτε την ξεροκεφαλιά του και τον ετσιθελισμό του.
Έλαβε μια καλή γεύση ο υπουργός, που άκουγε κάποιους από τους ανεμβολίαστους πληγέντες και να μην θέλουν να φιλοξενηθούν -χωρίς όρους- σε δωμάτια ξενοδοχείων και να θέλουν να μπουν ανεμβολίαστοι στο κλειστό του μπάσκετ που στήθηκε το πρώτο πρόχειρο κατάλυμα και να καταγγέλλουν το κράτος ότι τους αφήνει να…ξεπαγιάσουν. Η αμηχανία στην επαφή με τους τοπικούς άρχοντες και τους διαμαρτυρόμενους κατοίκους ήταν και εμφανής και δικαιολογημένη και ομολογώ έκανε ακόμη πιο συμπαθή τον άνθρωπο, που ο πρωθυπουργός έριξε στα βαθιά όταν ευτυχώς- λάκισε ο ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης.
Βλέποντας τον στο Αρκαλοχώρι με το γιλέκο της Πολιτικής Προστασίας κάτω από την ελιά στο θρανιάκι, δίπλα στον Αρναουτάκη και διαβάζοντας λίγα 24ωρα αργότερα μια εξαιρετική συνέντευξή του στο ΑΠΕ λέω ότι τον κ. Στυλιανίδη πρέπει να τον αφήσουν στο γραφείο του, να σχεδιάσει και να υλοποιήσει την εθνική στρατηγική για την κλιματική κρίση και την πολιτική προστασία.
Με το κοστούμι του και την γραβάτα του. Τις πολύτιμες γνώσεις, την εμπειρία που απέκτησε στις Βρυξέλλες και την ευχέρεια να μιλάει με όλο το ευρωσύστημα και τους ομολόγους του. Να πετύχει το «παιδί» του, το rescEU να «ενηλικιωθεί» και να μετατραπεί σε ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή πολιτική προστασία με μέσα εξοπλισμό, ανθρώπινο δυναμικό.
Το στοίχημα είναι να δομήσει αυτό, το οποίο με εξαιρετικό τρόπο περιγράφει στη συνέντευξή του: Μια εθνική Στρατηγική πολιτικής προστασίας με κεντρικό πυλώνα την πρόληψη και συμμετοχή του γενικού πληθυσμού αφού ενημερωθεί και εκπαιδευτεί. Ορθά προχωράει στο σχέδιο για τη δημιουργία «φυτωρίου» εθελοντών. Στα τέλη του χρόνου θα λειτουργήσει μια Ακαδημία Πολιτικής Προστασίας στα Βίλια όπου ο καθένας από εμάς, θα μπορεί να παρακολουθεί από ειδικούς σεμινάρια ανταπόκρισης σε περιπτώσεις κινδύνων και φυσικών καταστροφών. Ποιος θα το επικοινωνήσει αυτό στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους εργασιακούς χώρους;
Ειδικά για τα τους μαθητές, τους φοιτητές και του νέους ανθρώπους θα μπορούσε η «φοίτηση» σε αυτή τη σχολή στα Βίλια, να είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας με δεδομένο ότι ο εθελοντισμός είναι στα skills που συνοδεύουν ένα πλήρες βιογραφικό και δείχνει περισσότερα για το άτομο και τη συνείδησή του από ένα ψυχρό πτυχίο.
Αυτά θέλουμε από τον κ. Στυλιανίδη, κι όχι να αποδείξει ότι χάσαμε... βατράχι αλλά βρήκαμε… μαχίμι.
