Επειδή τις τελευταίες μέρες διαφημίζονται διάφορα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος ότι τους έπιασε η ιδεολογική ευαισθησία και αντέδρασαν στην υπουργοποίηση δύο πασόκων του Γιώργου, καλό θα ήταν να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Για να μη λογίζονται οι δειλοί για γενναίοι και οι τυχοδιώκτες για ιδεολόγοι.
Πρωταγωνιστές στην αντιπασοκική επίθεση κατά της πασοκικής επιλογής του πρωθυπουργού εμφανίζονται στελέχη της περίφημης ομάδας των «53», ο βουλευτή κ Γ Κυρίτσης, ο πρώην υπουργός κ Π Κουρουμπλής και άλλοι. Και δεν είναι η πρώτη φορά.
Η ομάδα των «53», που πωλείται ως εσωκομματική αντιπολίτευση, έχει στα σπλάχνα της τον υπουργό Οικονομίας, που φέρνει, ψηφίζει και εφαρμόζει εδώ και 3,5 χρόνια την πολιτική λιτότητας της Γερμανίας στους Έλληνες πολίτες.
Έχουμε δεί κατά καιρούς αριστερούλικες θεωρητικολογίες από τους «53», μερικές με κριτική διάθεση στην κυβέρνηση και αρκετές με μύδρους γιατί οι υπουργοί δεν καταδέχονται να ενημερώνουν τα κομματικά στελέχη για τα σχεδιαζόμενα και για τα πεπραγμένα.
Αλλά, μπροστά σ αυτές τις πολύ σοβαρές καταγγελίες δεν έχουμε δει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ευαίσθητο επαναστάτη, που κατά τα άλλα δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του για τον μαρξισμό λενινισμό και για την ταξική πάλη, να τα βροντάει και να φεύγει. Και για να μην είμαι άδικος, εδώ και καιρό, δύο στελέχη της κεντρικής επιτροπής είχαν το ανάστημα να διαφωνήσουν με τη μετατροπή του κόμματος σε παρακολούθημα των πρωθυπουργικών επιλογών- όπως έγραψαν- και παραιτήθηκαν: Βένιος Αγγελόπουλος και Έρση Χατζηαργυρού.
Όλοι οι υπόλοιποι στο κόμμα, πετάνε καμιά δήθεν κουβέντα διαφωνίας και κλείνονται αμέσως στο καβούκι τους, αφού έχουν κάνει το επαναστατικό τους καθήκον. Μέχρι εκεί είναι. Τόσο ζυγίζουν.
Το εξευτελιστικό γι αυτούς είναι ότι τα όργανα συνεδριάζουν και ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος πηγαίνει μια φορά τη βδομάδα, παρ όλο που ο παραιτηθείς υπουργός Άμυνας Π Καμμένος δήλωσε με νόημα ότι δεν καταλαβαίνει τι κάνει εκεί μέσα κάθε φορά που πηγαίνει.
Η απορία του Καμμένου είναι εύλογη και πολύ αποκαλυπτική. Γιατί ο συνεταίρος του κ Τσίπρα διαπιστώνει στην πράξη εδώ και 4 χρόνια, ότι ο πρωθυπουργό0ς κάνει ό,τι γουστάρει, είτε ταιριάζει είτε δεν ταιριάζει με την ιδεολογία και τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ είτε όχι.
Ο κ Καμμένος έχει διαπιστώσει στην πράξη αυτό που όλοι οι πολίτες βλέπουν. Ότι δεν υπάρχει κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μόνο σαν κουβούκλιο για να παίζει ο κ Τσίπρας τον αριστερό όποτε τον βολεύει Και από αυτό το κουβούκλιο, που χρησιμοποιεί ως άλλοθι, να προσπαθεί να προσελκύσει αντιδεξιούς ψηφοφόρους, με τον μπαμπούλα της δεξιάς και της ακροδεξιάς.
Και αφού το έχει καταλάβει μέχρι και ο Π Καμμένος δεν μπορεί να μην το έχουν καταλάβει και οι είμαστε δυό, είμαστε τρείς, είμαστε πενήντα τρείς, ούτε και οι διάφοροι Κυρίτσηδες, που ειρωνεύονται τις πασοκικές επιλογές του προέδρου τους.
Οι σύντροφοι που δήθεν ταράσσονται και δήθεν αντιδρούν με τις πασοκικές επιλογές του πρωθυπουργού, δεν είδαμε να ταράσσονται και να αντιδρούν με τους 43 (σαράντα τρείς) βουλευτές, ευρωβουλευτές, υπουργούς, αναπληρωτές, γενικούς γραμματείς υπουργείων, διευθύνοντες σε ΔΕΚΟ, στελέχη τραπεζών, οι οποίοι ανήκαν στον σκληρό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου!
Και γιατί να ταράσσονται. Δεν ταράχτηκαν όταν ψήφισαν το τρίτο και σκληρότερο αντιλαϊκό μνημόνιο. Όταν ψήφισαν κάθε σκληρό αντιλαϊκό νόμο που έφερνε και φέρνει εδώ και 3,5 χρόνια ο εκλεκτός τους κ Τσακαλώτος. Όταν ψήφισαν τις κατασχέσεις των σπιτιών των πολιτών. Όταν ψήφισαν τις περικοπές στα επιδόματα των αγροτών, των ανάπηρων, των πολύτεκνων, του ΕΚΑΣ. Όταν ψήφιζαν τις αυξήσεις στους φόρους των σπιτιών. Τις αυξήσεις στους φόρους των επαγγελματιών. Τις αυξήσεις στους φόρους των νησιωτών.
Όλοι αυτοί που διαφημίζονται τώρα ότι τάχα αντέδρασαν στην υπουργοποίηση δύο πασόκων, συγκατοικούν με τα ορφανά του Τσοχατζόπουλου εδώ και καιρό και με τα ορφανά της δεξιάς της ΝΔ αγόγγιστα. Και τους έχουν και υπουργούς! Αρκεί να βλέπουν τον μαγικό αριθμό 151 στο ταμπλό της Βουλής. Αυτή είναι όλη η ιδεολογία τους. Και σ αυτό συμπίπτουν απολύτως με τον πρόεδρό τους και πρωθυπουργό.
Όλοι αυτοί, που παριστάνουν ότι έχουν ιδεολογικές ευαισθησίες, τις είχαν χαμένες όταν ψήφιζαν την παραχώρηση των ασημικών της Ελλάδας για 100 χρόνια σε ξένους. Ξέρουν όλοι, όμως, να σου πουν για την ξενοκρατία στην Ελλάδα και να απαγγείλουν και εδάφια από το αντίστοιχο έργο του Σιμόπουλου. Ιδίως όσοι κατέχουν πανεπιστημιακές έδρες και πουλάνε τζάμπα επαναστατική παιδεία στους φοιτητές. Όντας οι ίδιοι τα χειρότερα παραδείγματα, με τη δουλικότητα που δέχονται κάθε γερμανική, ευρωπαϊκή, αμερικάνικη πίεση και απειλή για να εφαρμοστεί η πολιτική που σχεδιάστηκε και σχεδιάζεται στη Φρανκφούρτη, στις Βρυξέλες και στην Ουάσινγκτον.
Όλοι, αυτοί που παριστάνουν τους ευαίσθητους και τους ιδεολόγους, έχουν ψηφίσει όσα καμιά δεξιά δεν τόλμησε στην Ελλάδα, εκτός από τον Τσολάκογλου. Και έχουν πουλήσει κάθε πατριωτικό μετερίζι, που ορθώνεται απέναντι σε μια ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση η οποία προσπαθεί να εξαφανίσει τις ιδιαιτερότητες των λαών για να πουλάει περισσότερα σε περισσότερους, συνήθως όχι αναγκαία.
Και έχουν πουλήσει όλοι αυτοί κάθε πατριωτικό μετερίζι για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της Γερμανίας σε έναν άφρονα και επικίνδυνο πόλεμο όλων αυτών με τη Ρωσία και την Κίνα. Το γράφει φαρδιά πλατειά και με περηφάνια η έκθεση του Στέητ Ντηπάρτμεντ για αυτή την εξωνημένη στάση τους υπέρ ξένων συμφερόντων. Έκθεση που δεν γράφτηκε ποτέ με τέτοιο ενθουσιασμό για καμιά δεξιά ελληνική κυβέρνηση. Για τη διαιώνιση της καρέκλας.
Δεν είδαμε, λοιπόν, όλον αυτό τον κομματικό συρφετό και τους Κυρίτσηδες, που τώρα κάνουν πλακίτσα- αντίσταση με τουίτς και θεωρητικούρα ανακοινώσεις, να ξεσηκώνονται που ο πρόεδρός τους και πρωθυπουργός αποφασίζει χωρίς να τους ενημερώνει καν για τις πολιτικές και ιδεολογικές που ακολουθεί, γράφοντάς τους στα παλιά του τα παπούτσια. Μιλά. Κιχ. Τσιμουδιά. Επαναστάτες από κούνια.
Και δεν ακούσαμε κανέναν να παραιτείται για την αστυνομική βία, που είναι υποτίθεται το ευαίσθητο σημείο τους, αλλά μόνο αν τα υποψήφια κεφάλια είναι τα δικά τους. Όταν είναι του λαού ή των άλλων είναι νόμιμη και καλή βία. Ακόμα κι αν είναι των πρώην συντρόφων τους!
Ούτε για την οικογενειοκρατία και τον νεποτισμό των στελεχών σε όλο το δημόσιο, που «θα είναι αξιοκρατικό, χωρίς κομματικές παρωπίδες, στην υπηρεσία του λαού». Γιατί ο λαός είναι το σόϊ τους και οι φίλοι τους. Όλοι οι άλλοι είναι είτε «οι άλλοι» είτε ο λαός σαν εργαλείο για να βουτάνε ψήφους.
Όλοι αυτοί εμφανίζονται να προβληματίζονται με την πασοκοποίηση του Τσίπρα, ενώ ξέρουν ότι χωρίς την πασοκοποίηση θα ξαναγυρίσουν στο 3% που ανήκουν. Γιατί τόσο αντιπροσωπεύουν σαν πρότυπα μέσα στο λαό. Στην πραγματικότητα δε δίνουν δεκάρα για την ιδεολογία, που δήθεν κόπτονται. Αλλού είναι το θέμα:
Ξέρουν ότι η περίοδος που ήταν χρήσιμοι στον Τσίπρα για να ανέβει και να κρατηθεί στην εξουσία τελειώνει. Και ξέρουν ότι ο Τσίπρας δεν έχει ιδεολογία. Το μυστικό της επιτυχίας του είναι ένα: Είναι αδίστακτος. Δεν έχει αναστολές. Δεν έχει καμιά ηθική. Και μ αυτό τον ακραίο αμοραλισμό, που τον έκανε από εχθρό σκυλάκι της Μέρκελ και του Τράμπ και αγαπημένο παιδί της καμαρίλας των Βρυξελλών, μ αυτόν φτιάχνει ένα δικό του πολιτικό μόρφωμα, από τα πρόβατα που τον ακολουθούν στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τους τυχοδιώκτες του ΠΑΣΟΚ και τα ορφανά της καραμανλικής δεξιάς.
Μόνο που σ αυτό το νέο μόρφωμα τα πρόβατα του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πια μειοψηφία. Με ό,τι αυτό σημαίνει για τις απολαβές τους, τα σόγια τους, τις καρέκλες τους, τα εξουσιαστικά τους απωθημένα.
Σ όλο το πολιτικό παιχνίδι που παίζει ο πρόεδρός τους, όλοι αυτοί οι δήθεν επαναστάτες δεν είναι παρά απλά πιόνια. Και για έναν λόγο παραπάνω. Γιατί, προκειμένου να καθίσουν σε μια καρέκλα εξουσίας, εδώ και 4 χρόνια είναι άβουλα ανθρωπάκια. Μήπως, μάλιστα, ήτανε πάντα τέτοιοι.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
