Δηλαδή τι περιμέναμε; Να μαζεύονται κάθε Σάββατο βράδυ στις πλατείες χιλιάδες νεαρά άτομα σε όλη την Ελλάδα και να μην αυξηθούν τα κρούσματα του covid 19;
Δηλαδή τι περιμέναμε; Να συγκεντρωθούν έξω από τον Άρειο Πάγο 15.000 πολίτες και αυτό να μην έχει επιπτώσεις στον αριθμό των κρουσμάτων;
Δηλαδή τι περιμέναμε; 5.000 φίλαθλοι, εν πομπή, να συνοδεύουν την ομάδα τους από το ξενοδοχείο γήπεδο και να μην υπάρχει έξαρση των κρουσμάτων στην συγκεκριμένη πόλη;
Δηλαδή τι περιμέναμε; τα μνημόσυνα και οι λοιπές θρησκευτικές τελετές να μην συμβάλλου στην θεαματική άνοδο των κρουσμάτων;
Είναι ολοφάνερο πως ο φανατισμός, ιδεολογικός, οπαδικός, θρησκευτικός, ακυρώνει την κριτική σκέψη. Ακυρώνει την ορθολογική συμπεριφορά. Οι άνθρωποι αυτοί, έχοντας άγνοια κινδύνου για τις συνέπειες των πράξεων τους, αποτελούν κινούμενες βόμβες για την κοινωνία μας.
Κάποιοι, και δυστυχώς είναι πολλοί, αγνοούν την σχέση αίτιο—αποτέλεσμα. Νομίζουν πως τα γεγονότα προκύπτουν από το πουθενά ή είναι θέλημα Θεού. Έτσι αγνοούν τον στοιχειώδη κανόνα της κοινής λογικής πως οι ίδιες συμπεριφορές παράγουν τα ίδια αποτελέσματα.
Νομίζω πως ο Χαρδαλιάς θα πρέπει να ξεκινήσει τηλεοπτικά μαθήματα λογικής. Μας λείπει.
Και δεν αναφέρομαι στους δήθεν «υποψιασμένους», που ακόμα πιπιλίζουν την καραμέλα πως η γρίπη δεν διαφέρει σε τίποτα από τον Covid 19. Aυτοί, μετά από δέκα μήνες πανδημίας, ανήκουν σε κλινικές περιπτώσεις μονομανίας. Οχυρωμένοι πίσω από γνωματεύσεις αργυρώνητων --από μεγάλες εταιρείες τα συμφέροντα των οποίων θίγονται από τα μέτρα κατά του covid 19—επιστημόνων, αναμασούν τα ίδια αφελή επιχειρήματα, επί σχεδόν δέκα μήνες.
Παρ΄όλα αυτά, η Ελλάδα, συγκριτικά με άλλες χώρες με ομοειδείς δείκτες, δεν τα πάει άσχημα στην αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος της πανδημίας. Οι Αρχές κάνουν ό,τι ανθρωπίνως είναι δυνατόν, πάντα με γνώμονα την αποφυγή καθολικού lockdown. Εκεί που δεν μπορούν να παρέμβουν είναι στην προσωπική συμπεριφορά των ανεύθυνων πολιτών. Τα πρόστιμα πέφτουν βροχή, αλλά το φαινόμενο δεν υποχωρεί.
Το αδιέξοδο είναι εμφανές, καθώς η κοινωνία δεν αντέχει σε όλα τα επίπεδα έναν καθολικό εγκλεισμό. Δυστυχώς όμως σε κάποιες περιοχές αυτό συμβαίνει και με την φορά των κρουσμάτων αυτό το μέτρο φαίνεται πως θα επεκταθεί.
Μάλιστα το γεγονός πως η μέση ηλικία των παθόντων έχει πέσει δραματικά κάτω από τα 60 έτη, καταρρίπτει τον μύθο πως μόνον οι μεγάλες ηλικίες προσβάλλονται μαζικά από τον ιό.
Στις μεταμεσονύκτιες, στις πολιτικές και στις οπαδικές συγκεντρώσεις κυριαρχούν άτομα νεαρής ηλικίας, που πληρώνουν τις συνέπειες των πράξεων τους και δυστυχώς και ο κοινωνικός τους περίγυρος.
Μπορούμε να συνετισθούμε με αυτοσυγκράτηση και αυτοπειθαρχία, χωρίς τον κρατικό καταναγκασμό; Το ταπεραμέντο μας δεν προδιαθέτει για κάτι τέτοιο. Τα 667 χθεσινά κρούσματα μέχρι τέλους του μήνα μάλλον θα γίνουν 1000.
Να μην επιρρίπτουμε τις ευθύνες, για ό,τι συμβαίνει, πουθενά αλλού παρά μόνον στον εαυτό μας.
