Του Σάκη Μουμτζή
Προχθές δημοσιεύθηκε μια ακόμα καταστροφική δημοσκόπηση για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενδιαφέροντα ευρήματα, αισιόδοξες για την Νέα Δημοκρατία οι ενδείξεις. Όμως αυτό που μου προξένησε εντύπωση είναι πως το 52% του δείγματος πιστεύει, πως δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Υψηλό ποσοστό, το οποίο βέβαια διαμορφώνουν, κυρίως, οι ερωτηθέντες που ανήκουν στον αντιμνημονιακό-αντισυστημικό χώρο, οι οποίοι, λογικό είναι, να ταυτίζουν τις συμπεριφορές των δύο κομμάτων.
Αυτό το εύρημα έχει δύο αναγνώσεις. Μια θετική και μια αρνητική. Η θετική διαπίστωση είναι, πως η πολιτική των διαχωριστικών γραμμών του ΣΥΡΙΖΑ έχει απαξιωθεί για το 52% του δείγματος. Αυτό σημαίνει πως οποιεσδήποτε προσπάθειες γίνουν από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για να αναβιώσει η πολιτική του « ή εμείς ή αυτοί», είναι καταδικασμένες σε αποτυχία, ελλείψει ακροατηρίου. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, καθοδηγούμενη από την αντίληψη της «φωτισμένης πρωτοπορίας», επέλεξε να μιλήσει στο εθνικό ακροατήριο με την γλώσσα του 5%. Αυτό ήταν άλλωστε και η μόνιμη αγωνία του στενού κομματικού πυρήνα. Μήπως, με την αλματώδη αύξηση των εκλογικών ποσοστών του κόμματος, αλλοιωθεί και η ιδεολογική φυσιογνωμία του.
Έτσι, η επιλογή τους να απευθυνθούν στους ψηφοφόρους τους σαν να μιλούσαν στις κομματικές οργανώσεις τους, τελικά, στράφηκε εναντίον τους, καθώς ο απλός πολίτης άκουγε αντιμνημονιακό λόγο και έβλεπε μνημονιακή πολιτική. Και βέβαια πίστευε αυτό που έβλεπε.
Κάπως έτσι κατέρρευσε η πολιτική των διαχωριστικών γραμμών, που δημιουργεί πρόβλημα τακτικής στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα επιχειρήσει να ξαναπολώσει την κατάσταση; Φυσικά και θα το επιχειρήσει, αλλά θα αποτύχει, γιατί έχει καταστεί αναξιόπιστος και το κυριότερο, η διχαστική πολιτική του δεν προσφέρει διέξοδο στην Ελληνική κοινωνία. Απευθύνεται και γίνεται αποδεκτή μόνον από τον βασικό κορμό του κόμματος. Τους Συριζαίους πρώτης γενιάς.
Η αρνητική διαπίστωση του σχετικού ευρήματος είναι, πως η Νέα Δημοκρατία δεν μπόρεσε να πείσει το 52% του δείγματος, πως είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ—ΑΝΕΛ φαίνεται πως κινείται στους ίδιους βασικούς άξονες με την προηγούμενη συγκυβέρνηση, κρύβει, για αυτό το 52%, τις σημαντικές διαφορές που υπάρχουν στα άλλα θέματα της κυβερνητικής πολιτικής όπως Δημόσια Τάξη, Παιδεία, Υγεία, Πολιτισμός.
Αλλά και στα μνημονιακά μέτρα υπάρχει εντελώς άλλη οπτική. Η Νέα Δημοκρατία προτάσσει τις ιδιωτικοποιήσεις και τις διαρθρωτικές αλλαγές, ο ΣΥΡΙΖΑ την φορολογία και την άρνηση να εφαρμόσει αυτά που ψηφίζει.
Επειδή οι διαφορές είναι σημαντικές θα πρέπει η Νέα Δημοκρατία να τις αναδείξει, ώστε να φανεί και το δικό της ιδιαίτερο μεταρρυθμιστικό πρόσωπο. Βέβαια, υπάρχουν στο εσωτερικό του κόμματος αντιστάσεις της κρατικιστικής νοοτροπίας, που η νέα ηγεσία τις λαμβάνει υπ΄όψη, στα προσεκτικά βήματα της. Όμως η τήρηση των εσωκομματικών ισορροπιών επιφέρει αυτήν την σύγχυση στο 52% του δείγματος.
Νομίζω, πως αν δούμε την μεγάλη εικόνα, θα διαπιστώσουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον πρόβλημα τόσο τακτικής, όσο και αλλοίωσης της ιδεολογικοπολιτικής φυσιογνωμίας του. Έχει αποκοπεί από την μάζα τον ψηφοφόρων του που τον κατέστησαν πλειοψηφική δύναμη.
Αλλά και η Νέα Δημοκρατία, ένα χρόνο μετά την εκλογή της νέας ηγεσίας της, πρέπει να ανοίξει τον βηματισμό της και να ζωγραφίσει πιο έντονα τα φιλελεύθερα χαρακτηριστικά της. Άλλωστε γι΄αυτόν τον λόγο εκλέχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
