Του Σάκη Μουμτζή
Σήμερα πρωί-πρωί πήγα στην τράπεζα και ζήτησα να κάνω μια ανάληψη 2300 ευρώ. Ο υπάλληλος με κοίταξε απορημένος και μου είπε πως δεν γίνεται γιατί υπάρχουν τα capital controls. Tου έριξα μια αυστηρή ματιά λέγοντας: «δεν άκουσες πως τελείωσε η λιτότητα; Το είπε η Ακριβοπούλου. Δεν βλέπεις την ΕΡΤ; Μπορεί να τελειώσει η λιτότητα και να παραμείνουν τα capital controls;».
Πήγα εκνευρισμένος στο διευθυντή του υποκαταστήματος και του επέστησα την προσοχή, πως θα κατηγορηθεί ως υπονομευτής του κυβερνητικού έργου. Ο αθεόφοβος ξεράθηκε στα γέλια.
Όλη αυτή η φανταστική σκηνή, θα μπορούσε να ήταν πραγματική, αν οι πολίτες πίστευαν, έστω μια λέξη από την προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Η αλήθεια είναι πως προσπάθησαν τα στελέχη του να πείσουν την κοινή γνώμη πως γυρίζουμε σελίδα, αλλά απέτυχαν. Γιατί ο πολίτης θυμάται την ανάπτυξη που επρόκειτο να έρθει αμέσως μετά το Πάσχα του 2016 και δεν ήρθε ή την εκτόξευση της οικονομίας, που ουδέποτε συνέβη.
Γιατί όπως στη ζωή, έτσι και στην πολιτική, σημαντικό ρόλο παίζει η αξιοπιστία. Να ξέρει ο συνομιλητής πως αυτά που ακούει ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Αν δεν υπάρχει αυτή η σχέση εμπιστοσύνης, όσους νεολογισμούς και να εφεύρει ο πολιτικός, με όσο φανταχτερό περιτύλιγμα και αν τυλίξει τις προτάσεις του, ο πολίτης δεν πείθεται.
Και σήμερα οι Έλληνες είναι υποψιασμένοι. Ο Γκέμπελς είχε ένα λαό που ήταν πρόθυμος να τον ακούσει και να πειστεί από τα λόγια του. Στην Ελλάδα, μόνον μια δράκα Συριζαίων είναι πρόθυμη να πειστεί με ό,τι κι αν ακούσει από την ηγεσία του. Και αυτό το έλλειμμα αξιοπιστίας είναι το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί αυτό δεν αφορά μόνο τον πολιτικό λόγο του. Αφορά κυρίως και ανατρέπει τους δόλιους σχεδιασμούς του για σταδιακή αλλαγή του πολιτεύματος και του καθεστώτος. Αυτές οι ρήξεις, αυτές οι μεγάλες ανατροπές, πετυχαίνουν όταν έχουν τη στήριξη ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την έχει αυτήν τη στήριξη.
Στις συγκεντρώσεις που κάνει σε κλειστούς χώρους, μόλις μετά βίας μετέχουν 20-25 άτομα. Δεν αποτόλμησαν κεντρική εκδήλωση για τα δύο χρόνια της εκλογικής νίκης του, ελλείψει κοινού. Ο,τι και να πουν και ό,τι και να κάνουν, στρέφεται τελικά εναντίον τους.
Το τελευταίο όπλο της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προπαγάνδα. Δηλαδή, μέσα από έναν απλοϊκό και εύληπτο λόγο διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, καθώς εξωραΐζουν τις δυσάρεστες όψεις της. Το ζήσαμε επί τρεις ημέρες. Όμως αυτές πέρασαν. Και τώρα τι γίνεται;
Τώρα, μετά από αυτόν τον επικοινωνιακό ορυμαγδό, η συγκυβέρνηση βρίσκεται ενώπιον των προβλημάτων της. Αυτά δεν καλλωπίζονται. Υπάρχουν και απαιτούν τις λύσεις τους, που θα πλήξουν ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας.
Σε μια δημοκρατική κοινωνία, η προσφυγή στην προπαγάνδα φανερώνει απόγνωση και έλλειψη πολιτικών επιχειρημάτων. Το σύνθημα «τέλος η λιτότητα» έχει ημερομηνία λήξεως. Ο κόσμος έχει καταλάβει πως ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να τον εξαπατήσει για μια φορά ακόμα.
Και όταν και η προπαγάνδα καθίσταται ατελέσφορη, επέρχεται η κατάρρευση. Κάπου εδώ βρισκόμαστε.
*Η στήλη προτείνει, η 20η Φεβρουαρίου να καθιερωθεί εθνική εορτή, με σημαιοστολισμό και τριήμερη αργία στο Δημόσιο.
