Του Σάκη Μουμτζή
Ποτέ στην Ιστορία της νεοτέρας Ελλάδος δεν είχαμε τόσο μεγάλη περίοδο δημοκρατίας και ομαλής πολιτικής ζωής. Μέχρι το 1967 είχαμε δικτατορίες, συνταγματικές εκτροπές, εμφύλιο πόλεμο, Εθνικό Διχασμό και πολλές μεγάλες και μικρές καταστροφές. Οι φωτεινές στιγμές ήταν λίγες, που σκοτείνιαζαν γρήγορα από αυτό που τις ακολουθούσε.
Γράφω αυτά τα αυτονόητα γιατί εδώ και καιρό ακούω πως «χρειαζόμαστε μια νέα Μεταπολίτευση». Δύο κατηγορίες ανθρώπων διακινούν αυτήν την άποψη. Οι ανόητοι, αυτοί δηλαδή που δεν ξέρουν τι λένε και οι λάτρεις των ολοκληρωτισμών.
Τους πρώτους τους προσπερνώ γιατί αναμασούν αυτά που λένε οι δεύτεροι. Αυτοί – οι δεύτεροι-- οφείλουν να μας ξεκαθαρίσουν τι εννοούν λέγοντας «νέα Μεταπολίτευση». Γιατί ως γνωστόν η Μεταπολίτευση του 1974 προήλθε από την τραγωδία της Κύπρου που οδήγησε το δικτατορικό καθεστώς στην αποσύνθεση και στην κατάρρευση. Η Μεταπολίτευση του 1974 δεν προήλθε μέσα από ομαλές διαδικασίες μετάβασης, αλλά μέσα από την διαδικασία της ρήξης. Γενικότερα, οι μεταπολιτεύσεις σηματοδοτούν τομές. Και οι τομές αυτές είναι αποτιμητέες θετικά, όταν ένα ολοκληρωτικό καθεστώς το διαδέχεται ένα φιλελεύθερο.
Σήμερα, που έχουμε μια φιλελεύθερη, Ευρωπαϊκού τύπου, δημοκρατία τι καθεστώς θα την διαδεχθεί; Ποια θα είναι η νέα μεταπολίτευση; Γιατί οι διακινητές αυτής της θεωρίας δεν αποσαφηνίζουν το περιεχόμενο της;
Ως γνωστόν η δημοκρατία του 1974 βασίζεται σε τέσσερις πυλώνες:
1. To πολίτευμα της πατρίδας μας είναι η αβασίλευτη κοινοβουλευτική δημοκρατία, με πρωθυπουργοκεντρικό χαρακτήρα, χάρη στον οποίον δεν ζήσαμε καμιά, μα καμιά, συνταγματική κρίση.
2. Η διαδοχή των κομμάτων στην εξουσία γίνεται με ομαλό τρόπο μετά από αδιάβλητες εκλογές.
3. Στην πατρίδα μας λειτουργεί η οικονομία της αγοράς με κρατική παρέμβαση, άλλες φορές πιο έντονη, άλλες φορές όχι.
4. Είναι δεδομένη η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών και της πολιτικής τάξης της χώρας να είμαστε μέλος της μεγάλης Ευρωπαϊκής οικογένειας και του ΝΑΤΟ.
Οποιοσδήποτε από τους παραπάνω πυλώνες αμφισβητηθεί και καταστραφεί, καταρρέει όλο το οικοδόμημα της Μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας, καθώς αυτοί οι πυλώνες είναι άρρηκτα δεμένοι μεταξύ τους.
Φυσικά και μπορούν να υπάρξουν βελτιώσεις στην Δημοκρατία μας. Άλλωστε αυτό ήδη συμβαίνει από το 1974 και μετά. Μερικές φορές επιφέρουν το αναμενόμενο αποτέλεσμα, άλλες φορές όχι. Αυτή είναι η πορεία ενός φιλελεύθερου πολιτεύματος. Έχει πολλές καλές και λίγες κακές στιγμές. Όμως το πλαίσιο αυτής της πορείας είναι καθορισμένο με σαφήνεια.
Όλοι όσοι ζήσαμε την προδικτατορική περίοδο θυμούμαστε μόνον εκτροπές, εντάσεις, συνταγματικές κρίσεις. Έτσι σήμερα θεωρούμε καθήκον μας να προστατεύσουμε την Μεταπολιτευτική μας Δημοκρατία από τις επιθέσεις που δέχεται.
Θέλω να πιστεύω πως και τα 45 χρόνια της θα τα γιορτάσουμε μέσα σε καθεστώς ελευθερίας, σεβασμού των θεσμών και κυρίως ομαλής εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία, εφ΄όσον αυτή είναι η θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών.
