Του Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη*
Πριν από έξι χρόνια, μετά την βίαια κατάρρευση του καθεστώτος Gaddafi στη Λιβύη, από αντικαθεστωτικούς «επαναστάτες», με την ευγενή προσφορά και την αμέριστη βοήθεια του ΝΑΤΟ, σε άρθρο μας είχαμε αναφερθεί ότι τα αίτια ήταν η βουλιμία των Δυτικών, με πρωτεργάτες την Γαλλία, για αρπαγή των πλουσίων κοιτασμάτων Υ/Δ της Λιβύης και η προσπάθεια του Gaddafi για δημιουργία ενός κοινού νομίσματος και ιδιαίτερα για τις πετρελαϊκές χώρες στις συναλλαγές των στην πετρελαϊκή αγορά.
Σήμερα τα αποκαλυπτικά μηνύματα, από τα χιλιάδες e-mail της Hillary Clinton, που είδαν το φως της δημοσιότητας, αποτελούν πραγματικά εξαιρετικά δώρα στους αναλυτές και στα ΜΜΕ, που συνεχίζουν να αποκαλύπτουν τον σκοτεινό κόσμο της διεθνούς πολιτικής και των κολοσσιαίων οικονομικών συμφερόντων.
Ως γνωστόν, το 2011, η πρόταση της Γαλλίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ήταν αυτή που οδήγησε στην απόφαση της 18/3/2011, του ψηφίσματος του ΣΑ του ΟΗΕ, για τη δημιουργία μιας Ζώνης Απαγόρευσης Πτήσεων (No Fly Zone) στον εναέριο χώρο της Λιβύης, με σκοπό την προστασία των πολιτών της Λιβύης (sic) και κατόπιν αυτού, το τι ακολούθησε μετά στη χώρα!! Αν δε ληφθεί υπόψη η σημερινή χαοτική κατάσταση στη Λιβύη (σήμερα θεωρείται False State), τότε θα μας προκαλέσει θλίψη και θυμηδία η απόφαση αυτή του ΟΗΕ και η αυθεντικότητα της δήθεν ανησυχίας της Γαλλίας και των Δυτικών για τους κατοίκους της κατεστραμμένης πλέον χώρας. Έτσι, διαβάζουμε σήμερα ότι ένα από τα 3.000 μηνύματα της Hillary Clinton, που κυκλοφόρησε από το State Department, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, αποκάλυψε με στοιχεία ότι η πρόθεση του ΝΑΤΟ για την ανατροπή του Gaddafi τροφοδοτήθηκε πρώτον από την επιθυμία τους να καταργήσουν το σχεδιαζόμενο αφρικανικό νόμισμα που θα υποστηρίζεται από χρυσό και δεύτερον για τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου της Λιβύης.
Το εν λόγω μήνυμα είχε αποσταλεί στην υπουργό Εξωτερικών Hillary Clinton από τον ανεπίσημο σύμβουλό της, τον Sydney Blumenthal με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Ο πελάτης της Γαλλίας και ο χρυσός του Gaddafi". [1]
Το email αποκαλύπτει και καταδεικνύει τον πρόεδρο της Γαλλίας Nicolas Sarkozy ως τον οργανωτή και επικεφαλής της επίθεσης κατά της Λιβύης με πέντε ειδικούς στόχους:
- Να αποκτήσει (η Γαλλία) το Λιβυκό πετρέλαιο.
- Να διασφαλίσει τη Γαλλική επιρροή στην περιοχή.
- Να αυξήσει τη φήμη του Sarkozy στο εσωτερικό της χώρας.
- Να ασκήσει τη Γαλλική στρατιωτική δύναμη.
- Να εμποδίσει την επιρροή του Gaddafi, σε αυτό που Θεωρείται "Γαλλόφωνη Αφρική" (Francophone Africa).
Το πιο εκπληκτικό είναι το μεγάλο τμήμα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, που περιγράφει την τεράστια απειλή που αποτελούν τα αποθέματα χρυσού και αργύρου του Gaddafi, που υπολογίζονται σε "143 τόνους χρυσού και παρόμοιο ποσό σε ασήμι" (αξίας πολλών δισ. ευρώ), και με σκοπό να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά, ως το κύριο αφρικανικό νόμισμα.
Εδώ ήταν το τμήμα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που αποδείκνυε ότι σκοπός του ΝΑΤΟ ήταν η καταστροφή της Λιβύης (2), πλην όμως δεν είναι δυνατόν σήμερα να αναγνωστεί, καθόσον έχει ήδη αποσυρθεί (και καταστραφεί!!), παρ' όλα αυτά έχει διασωθεί από αναλυτές το αντίστοιχο τμήμα που έλεγε επακριβώς:
«This gold was accumulated prior to the current rebellion and was intended to be used to establish a pan-African currency based on the Libyan golden Dinar. This plan was designed to provide the Francophone African Countries with an alternative to the French franc (CFA)”.
Δηλαδή, «αυτός ο χρυσός συσσωρεύτηκε πριν από την τρέχουσα εξέγερση και προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί για την καθιέρωση ενός παν αφρικανικού νομίσματος βάσει του χρυσού δηναρίου της Λιβύης. Το σχέδιο αυτό σχεδιάστηκε για να παρέχει στις χώρες της Γαλλόφωνης Αφρικής εναλλακτική λύση στο Γαλλικό φράγκο». Βέβαια εδώ αναφέρονται σε Γαλλικό Φράγκο, αν και στην Ευρώπη το κοινό νόμισμα ήταν το Ευρώ, η Γαλλία συμμετείχε από την αρχή στο κοινό νόμισμα και αυτό εγείρει πολλά ερωτηματικά, γιατί αναφέρονται σε Γαλλικό Φράγκο και όχι σε Ευρώ; Μήπως ξέρουν κάτι οι Αμερικανοί, ή υπήρχε κάποιο άλλο σχέδιο για το κοινό Ευρωπαϊκό νόμισμά;
Οι Γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών ανακάλυψαν αυτό το σχέδιο λίγο μετά την έναρξη της Λιβυκής εξέγερσης, ως μέρος της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης» και αυτός ήταν ίσως ο σημαντικότερος, από τους παράγοντες που επηρέασαν την απόφαση του Προέδρου Nicolas Sarkozy να αποφασίσει, ώστε η Γαλλία να επιτεθεί στη Λιβύη, παρασύροντας και λοιπά μέλη του ΝΑΤΟ, για την επίτευξη του σκοπού των. Σύμφωνα με αναλυτές τα σχέδια του Sarkozy υπαγορεύτηκαν από τους εξής παράγοντες:
- Την επιθυμία να αποκτηθεί μεγαλύτερο μερίδιο της παραγωγής πετρελαίου της Λιβύης.
- Να αυξήσει την Γαλλική επιρροή στη Βόρεια Αφρική.
- Στη βελτίωση της εσωτερικής πολιτικής κατάστασής του στη Γαλλία.
- Στο να παράσχει στις Γαλλικές Ε.Δ. μια ευκαιρία να επαναβεβαιώσουν τη θέση τους στον κόσμο.
- Στην αντιμετώπιση της ανησυχίας των συμβούλων του σχετικά με τα μακροπρόθεσμα σχέδια του Gaddafi για να αντικαταστήσει τη Γαλλία ως την κυρίαρχη δύναμη στη Γαλλόφωνη Αφρική.
Έτσι μόλις οι γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών ανακάλυψαν τα σχέδια του χρυσού δηναρίου του Gaddafi, αποφάσισαν να προωθήσουν την εκστρατεία εναντίον του - έχοντας συγκεντρώσει αρκετούς καλούς λόγους για να πραγματοποιηθεί, παρασύροντας και τις άλλες χώρες του ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Με αποτελέσματα που δυστυχώς τα βλέπουμε εμφανώς σήμερα. Μια Λιβύη, όχι απλώς να έχει καταστραφεί, αλλά να έχει τουλάχιστον τριχοτομηθεί στην πράξη, με αλληλοσυγκρουόμενες εξτρεμιστικές ισλαμιστικές οργανώσεις να κυριαρχούν σε μεγάλα εδαφικά τμήματα της άλλοτε ενιαίας χώρας. Οι δε εξτρεμιστικές Ισλαμιστικές οργανώσεις, όπως η Αλ Κάιντα, το ISIS και άλλες να έχουν μεταφέρει τμήματά τους και την τρομοκρατική ισχύ τους στην Λιβύη και να αναμένονται μετά την Συρία και το Ιράκ, συγκρούσεις παρόμοιας μορφής, με αποτελέσματα χειρότερα για την Ευρώπη, όπως διόγκωση του μεταναστευτικού, αύξηση των τρομοκρατικών επιθέσεων σε πολλούς και διαφορετικούς μαλακούς στόχους στην Ευρώπη.
Μάλιστα και εδώ είναι το τραγικό, ο Gaddafi είχε προηγουμένως προειδοποιήσει την Ευρώπη, σε «προφητικές» τηλεφωνικές συνομιλίες του με τον Tony Blair, ότι η πτώση του θα προκαλούσε την άνοδο του ισλαμικού εξτρεμισμού στη Δύση. Μια προειδοποίηση που θα παρέμενε αδιάφορη, η δε επαλήθευσή των προειδοποιήσεων Gaddafi γίνεται με τραγικό τρόπο σήμερα. Και τούτο διότι στην σκληρή εξωτερική διεθνή πολιτική σκηνή, οι προτεραιότητες είναι διαφορετικές. Οπότε, τι αξία έχουν κάποιες ζωές στην Ευρώπη, όπως (και δεκάδες έως εκατοντάδες χιλιάδες) στη Λιβύη, στη Συρία, στο Ιράκ, έστω και αν διαλυθεί μια χώρα, όπως συνέβη στις προαναφερόμενες χώρες, αν ο μεγαλύτερος σκοπός και στόχος είναι τα περισσότερα κέρδη στις τσέπες των διεθνών οικονομικών ελίτ ή στην καριέρα πολιτικών, όταν εξυπηρετούνται πολύ καλύτερα από τέτοιες πολιτικές;[2]
*Ο Ιωάννης Αθαν. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.), πρώην ΑΚΑΜ ΤΕΛ ΑΒΙΒ, πρώην Αξκος Επιχειρήσεων της ECMM, στον πόλεμο της Βοσνίας, Δίπλωμα Tactical Intelligence (U.S. Army), Μεταπτυχιακό στην Γεωπολιτική Ανάλυση και Γεωστρατηγική Σύνθεση του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του ΔΣ του ΕΛΙΣΜΕ (Ελληνικού Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών).
