Σενάρια περαιτέρω ανάδειξης των νατοϊκών εγκαταστάσεων της Σούδας από τις αμερικανικές δυνάμεις αναθερμαίνει η συνεχιζόμενη κρίση ανάμεσα στην Τουρκία και στους συμμάχους της σχετικά με τη χρήση της βάσης του Ιντσιρλίκ στα νοτιοανατολικά της χώρας.
Όπως σημειώνει η «Καθημερινή», ήδη η βάση της Σούδας χρησιμοποιείται πολύ περισσότερο απ' ό,τι στο παρελθόν και, μάλιστα, επεκτείνεται διαρκώς. H κίνηση αυτή πάντως θα ενέπλεκε ακόμη περισσότερο την Ελλάδα στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία και θα εξέθετε τη χώρα σε πιθανές πράξεις αντεκδίκησης.
Ένα σκέλος της πολύ έντονης αμερικανικής παρουσίας στην Ελλάδα αυτή την εποχή είναι οι πολύ πυκνές συνεκπαιδεύσεις που πραγματοποιούν μονάδες των ΗΠΑ με ελληνικές ειδικές δυνάμεις και όχι μόνο. Σε πολιτικό –αλλά και ουσιαστικό– επίπεδο απομένει η ανανέωση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (Mutual Defense Cooperation Agreement - MDCA) για πέντε –ή και περισσότερα– χρόνια, αντί της ετήσιας ισχύος που έχει αυτήν τη στιγμή.
Η καθυστέρηση που συναντάται αφορά το πιθανό πολιτικό κόστος και ένα δεύτερο τα ανταλλάγματα που ζητάει η Αθήνα. Για την Ουάσιγκτον είναι εξαιρετικά δύσκολη η παραχώρηση αντιτορπιλικών Arleigh Burke, τα οποία φέρουν πυραυλικά συστήματα Aegis. Αυτού του είδους τα πλοία δεν έχουν ενταχθεί στην κατηγορία του πλεονάζοντος πολεμικού υλικού (EDA-Excess Defense Articles) των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και δεν θα μπορούσαν να παραχωρηθούν κατ' αυτόν τον τρόπο στην Ελλάδα.
Παράλληλα, γίνεται απολύτως σαφές ότι δίχως την απαραίτητη οικονομική δυνατότητα, η Ελλάδα δεν μπορεί να εξασφαλίσει ειδικούς όρους ούτε για τα πέμπτης γενιάς αεροσκάφη F-35, παρά την καλή αμερικανική διάθεση να διευκολύνουν τις διαδικασίες που αφορούν την αρχική προώθηση του αιτήματος, αλλά και τη θετική αντιμετώπιση από τη γραφειοκρατία. Στα πλέον σαφή και ήδη ορατά αντισταθμιστικά ωφελήματα θα πρέπει να θεωρείται η έμμεση –αλλά ουσιώδης– αμερικανική βοήθεια στην αναβάθμιση του ναυστάθμου Κρήτης, στη γεωπολιτική θέση και την επιχειρησιακή αξία του οποίου το ΓΕΕΘΑ και το ΓΕΝ έχουν επενδύσει σημαντικά.
Εκτιμάται ότι η Αθήνα πρέπει να κινηθεί στην κατεύθυνση της ενίσχυσης από τις ΗΠΑ σε μικρότερα αλλά τακτικής σημασίας οπλικά συστήματα, η τεχνολογική εξέλιξη των οποίων είναι ταχύτατη, όπως τα drones ή τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Σε γενικές γραμμές, σημειώνεται πως από ένα σημείο και έπειτα η σχέση Ουάσιγκτον - Αθήνας, λόγω της κατάστασης στην περιοχή, έχει αποκτήσει μια δυναμική ανεξάρτητη από τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.
Εξακολουθούν να υπάρχουν και προς τις δύο πλευρές του Ατλαντικού φόβοι για πιθανή εξαγωγή της άλλοτε αυξημένης, άλλοτε μειωμένης έντασης μεταξύ Ουάσιγκτον και Αγκύρας, ωστόσο η αίσθηση είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει ένα αγκυροβόλιο σταθερότητας για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
