Του Νίκου Μελέτη
Μη ελεγχόμενες διαστάσεις τείνει να λάβει η συνωμοσιολογία η οποία εκτυλίσσεται τις τελευταίες ημέρες με την ρωσική ανάμειξη στο Σκοπιανό, καθώς πλέον αποφάσισε να μπει στον χορό και ο κ. Ζάεφ κατηγορώντας Έλληνες επιχειρηματίες ότι χρηματοδοτούν και απεργάζονται την βίαιη παρεμπόδιση της υλοποίησης της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Και παρά το γεγονός ότι η Αθήνα τώρα θέλει να κλείσει η υπόθεση της αντιπαράθεσης με την Μόσχα, είναι σαφές ότι τον τελευταίο λόγο θα τον έχει η ρωσική πλευρά καθώς, είτε είναι τόσο κρίσιμο για την ρωσική πολιτική το θέμα των Σκοπίων, οπότε δεν πρόκειται να υποχωρήσει, είτε θεωρεί ότι ενεπλάκη συνήθης δραστηριότητα διπλωματών της για να παιχθούν άλλου είδους ψυχροπολεμικά παιγνίδια, οπότε θα απαιτήσει με ό,τι μέσα διαθέτει αποκατάσταση. Εκτός φυσικά εάν τα στοιχεία που διαθέτουν οι Ελληνικές Αρχές είναι αδιάσειστα, οπότε θα πρέπει η ίδια η Μόσχα να κλείσει την υπόθεση.
Είχε προηγηθεί το ελληνικό ανάγνωσμα την Κυριακή, περί προσπάθειας των Ρώσων να δωροδοκήσουν τρεις βουλευτές των ΑΝΕΛ, προκειμένου να εμποδιστεί η ψήφιση της Συμφωνίας για το ονοματολογικό..
Ο τρόπος με τον οποίο ξετυλίγεται αυτό το κουβάρι που ξεκίνησε με την δημοσιοποίηση της απέλασης των δυο Ρώσων διπλωματών από την Ελλάδα φαίνεται πάντως να είναι απολύτως προγραμματισμένος και μάλιστα ενταγμένος και σε μια επικοινωνιακή τακτική τόσο στην Αθήνα όσο και στα Σκόπια.
Και τελικά όσο κι αν είναι γνωστή η αντίθεση της Μόσχας στην Συμφωνία των Πρεσπών, καθώς αποτελεί το εισιτήριο για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, μάλλον δίνεται υπερβολική διάσταση, καθώς μόλις πέρυσι εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ και άλλη χώρα των Δυτικών Βαλκανίων το Μαυροβούνιο και δεν απειλήθηκε φυσικά σύγκρουση των δυο υπερδυνάμεων με επίκεντρο τα Βαλκάνια.
Όμως στα συγκεκριμένα σενάρια όσο και αν είναι αρκετά αδύναμα ουσιαστικά καταγγέλλεται η Μόσχα πως επιχειρεί να αποσταθεροποιήσει αν όχι και να ανατρέψει δυο κυβερνήσεις, την μια μάλιστα σε χώρα μέλος της Ε.Ε..
Γιατί προφανώς η προσπάθεια εξαγοράς τριών βουλευτών θα οδηγούσε πρακτικά σε απώλεια δεδηλωμένης ,ενώ οι ταραχές στα Σκόπια επίσης θα οδηγούσαν σε πτώση της κυβέρνησης Ζάεφ. Όλα αυτά τα σενάρια βεβαίως που προσφέρουν ενδιαφέροντα αναγνώσματα, έχουν ένα αδύνατο σημείο: την απόδειξη της σοβαρότητας των καταγγελιών και των στοιχείων που πιθανόν υπάρχουν.
Μέχρι τότε όμως αρκούν, για να παράγουν αποτελέσματα.
Επικοινωνιακά και στις δυο χώρες επιχειρείται ενόψει δημοψηφίσματος στα Σκόπια αλλά και ενόψει υποβολής προς έγκριση στην Ελληνική Βουλή, να δαιμονοποιηθούν όσοι αντιτάσσονται στην Συμφωνία ή όσοι ακόμη ασκούν καλόπιστη κριτική σε προβληματικά σημεία της Συμφωνίας των Πρεσπών. Έτσι πολύ εύκολα θα αφήνονται υπονοούμενα για σύνδεση κάθε δράσης η ακτιβισμού εναντίον της Συμφωνίας, με τα... ρούβλια που μοίραζαν οι δυο Ρώσοι διπλωμάτες στην Ελλάδα. Ενώ κάθε αντίδραση στα Σκόπια θα αποδίδεται σε Έλληνες επιχειρηματίες.
Στην Βόρειο Ελλάδα είναι σαφές ότι δεν χρειάζονται ρούβλια για να διοργανωθούν συλλαλητήρια και συγκεντρώσεις, εναντίον της οποιασδήποτε λύσης στο Σκοπιανό που θα περιλαμβάνει το όνομα «Μακεδονία». Όσο για την ρωσική διείσδυση στην Ελλάδα είναι γνωστή και με παρελθόν.
Ο κ. Ζάεφ ελπίζει ότι θα τραβήξει πάνω του το βλέμμα της Ε.Ε., ίσως και της Ουάσιγκτον και ως υποψήφιο «θύμα» της ρωσικής παρέμβασης θα εξασφαλίσει στήριξη πολιτική και ότι άλλο χρειασθεί ενόψει του δημοψηφίσματος. Έτσι ισχυροποιεί την θέση του ακόμη και για την περίπτωση που χάσει το δημοψήφισμα η δεν μπορέσει να περάσει τις συνταγματικές αλλαγές στην Βουλή. Έναν πολιτικό, που βρέθηκε στο στόχαστρο του Β. Πούτιν όλοι θα σπεύσουν να τον στηρίξουν, ζητώντας και από την Ελλάδα να κάνει μερικές ακόμη «εκπτώσεις».
Η Αθήνα επίσης πιστεύει ότι τα ρωσικά σενάρια, μπορούν να εξασφαλίσουν την συμπάθεια του πλανητάρχη Ντ. Τράμπ και έτσι να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις τις οποίες εδώ και ενάμιση χρόνο παρουσιάζει προφορικώς καθημερινά ο Αμερικανός πρεσβευτής Τζ.Πάϊατ, για την στρατηγική συνεργασία των δυο χωρών. Ο κ. Πάϊατ εξάλλου είναι ο κατ εξοχήν ειδικός στα θέματα με την Ρωσία μια και ήταν από τους πρωταγωνιστές, ως πρέσβης στο Κίεβο, της σύγκρουσης της Ουκρανίας με την Ρωσία, που παρά τις δηλώσεις στήριξης της Ουκρανίας, τελικά κατέληξε με την προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία…
Και η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης για σύγκρουση με την Μόσχα, καθώς προφανώς θα μπορούσαν να έχουν γίνει και πιο διακριτικοί χειρισμοί, εξυπηρετεί τον προσανατολισμό ένταξης στο αμερικανικό στρατόπεδο. Κάτι όμως που πρέπει να έχει χειροπιαστά αποτελέσματα και να μην στηρίζεται μόνο σε ευχολόγια της γραφειοκρατίας του Στειτ Ντιπαρτμεντ.
Τα ρωσικά σενάρια πάντως δεν βγήκαν και στην πιο κατάλληλη στιγμή, καθώς ναι μεν δημοσιοποιήθηκαν λίγο πριν από την Συνάντηση Τραμπ -Πούτιν στο Ελσίνκι, αλλά μάλλον οι δυο ηγέτες είχαν διαφορετική διάθεση από το να συγκρουστούν για την απόπειρα εξαγοράς των τριών βουλευτών των ΑΝΕΛ ή για τις σακούλες με ευρώ που κυκλοφορούσαν στα Σκόπια.
Όσο για τα ρωσικά σενάρια, απλώς όλα θέλουν ένα μέτρο. Γιατί δεν έχουν όλοι το χάρισμα ούτε του Τζον Λε Καρρέ ούτε έστω του Ζεράρ Ντε Βιλλιέ.
