Η κυβέρνηση η οποία παρέδωσε την χώρα στους «διεθνείς τοκογλύφους» και αλυσόδεσε κάθε παραγωγική δύναμή της για τα επόμενα χρόνια, δείχνει να μην σταματά στον κατήφορο της εθνικής κατάρρευσης, καθώς εμφανίζεται έτοιμη να παραιτηθεί ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ελπίζοντας ότι θα ανταμειφτεί από την κ. Μέρκελ στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.
Η οικονομική εξάρτηση, η απώλεια εθνικών πόρων, είναι σοβαρότατο ζήτημα, άλλα η υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας και μάλιστα στον κρίσιμο χώρο του Αιγαίου θα έχει μη αναστρέψιμες συνέπειες.
Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου που έσπευσε από πέρυσι τον Φεβρουάριο να γνεύσει στα κάθε λογής κυκλώματα δουλεμπόρων ότι η Ελλάδα «άνοιξε και σας περιμένει», με την κυρία Τασία Χριστοδουλοπουλου να εκφράζει την κυρίαρχη άποψη του κυβερνώντος κόμματος και του κ. Τσίπρα -ότι η Ελλάδα είναι ο πιο ελκυστικός και ασφαλής προορισμός για κάθε δουλέμπορο («όποιος δεν τους θέλει να μην ανησυχεί, θα τους βάλω εάν χρειασθεί και στους διαδρόμους του υπουργείου μου», έλεγε η υπουργός Τασία πριν ανοίξει την Αμυγδαλέζα)- προφανώς στην αφελή άγνοιά της και μέσα στην ιδεολογική τύφλωσή της δεν είχε αντιληφθεί το τι θα επακολουθούσε.
Και ότι εκτός των «καλεσμένων» της Τασίας ακολουθούσαν εκατοντάδες χιλιάδες απελπισμένοι από κάθε γωνιά της Ασίας και της Αφρικής.
Τώρα ο κ. Τσίπρας, όσο προλαβαίνει να αντιληφθεί το βάρος της τεράστιας ιστορικής ευθύνης που έχει αναλάβει, βρίσκεται αντιμέτωπος με την πραγματική προοπτική της εθνικής κατάρρευσης.
Η Ελλάδα εξαντλημένη, να παρακαλά την Τρόικα να επιστρέψει, τον κοινωνικό ιστό διαλυμένο και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση να προσφέρεται οικειοθελώς να παραδώσει την ελληνική κυριαρχία προκειμένου η δανείστρια Άγκελα Μέρκελ να εξασφαλίσει την εύνοια του Ταγίπ.
Η πρόταση για την πρόσκληση του ΝΑΤΟ ώστε να συνδράμει στην αντιμετώπιση του προσφυγικού είναι η πιο ξεκάθαρη προσπάθεια για να αποκτήσει η Άγκυρα λόγο και ρόλο στον έλεγχο του Αιγαίου.
Αυτό που δεν κατόρθωσε να επιτύχει εδώ και σχεδόν 41 χρόνια η Τουρκία με θερμά επεισόδια, με εντάσεις και προκλήσεις, επιχειρεί να το κερδίσει τώρα απέναντι σε μια φοβική, άσχετη και επικίνδυνη κυβέρνηση.
Η Τουρκία είναι προφανές ότι δεν επρόκειτο να ζητήσει την βοήθεια του ΝΑΤΟ (όπου η Ελλάδα έχει ισότιμο ρόλο) για να διαχειρισθεί την προσφυγική κρίση στα… χωρικά ύδατα της.
Είναι προφανές ότι εάν η Τουρκία επιθυμούσε να σταματήσουν οι ροές από τα παράλια της προς την Ελλάδα, δεν θα ζητούσε την συνδρομή του ΝΑΤΟ, αλλά πολύ απλά θα κινητοποιούσε την αστυνομία της και το λιμενικό της, που εύκολα θα έκοβαν κάθε ροή προς την Ελλάδα.
Ο λόγος που ζήτησε την παρέμβαση του ΝΑΤΟ αφορά απλώς και μόνο την έμπρακτη αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, με τον πιο επίσημο τρόπο και την «νομιμοποίησή» της μέσω της συμμαχικής διαδικασίας.
Υπάρχουν τα εξής στοιχεία:
- Στο ΝΑΤΟ υπάρχει ισότιμη και με δικαίωμα βέτο συμμετοχή όλων των κρατών-μελών, μεταξύ αυτών και της Τουρκίας, στον σχεδιασμό και υλοποίηση των επιχειρήσεων.
-Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ η Τουρκία επισήμως, αλλά και οι ΗΠΑ ανεπίσημα, δεν αναγνωρίζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο των 10 ν.μ. Αυτό προκαλεί σοβαρό προβληματισμό για το εύρος της εντολής που θα έχει η αποστολή του ΝΑΤΟ.
- Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Ελληνική Περιοχή Ευθύνης για Έρευνα και Διάσωση που ταυτίζεται με το FIR Αθηνών και διεκδικεί για λογαριασμό της την Έρευνα και Διάσωση μέχρι το μέσο του Αιγαίου. Αυτή η διελκυστίνδα θα μεταφερθεί πλέον στο πλαίσιο της Συμμαχίας, όπου θα επιχειρηθεί να βρεθεί συμβιβασμός, που μόνο εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων μπορεί να επιτευχθεί.
- Η ανάληψη δράσης από το ΝΑΤΟ ακόμη και εντος των χωρικών υδάτων της Τουρκίας δεν εξασφαλίζει τα ελληνικά συμφέροντα. Η Τουρκία επιμένει ότι δεν υπάρχει οριοθέτηση θαλασσίων συνόρων, ενώ αμφισβητεί και σειρά βραχονησίδων στο Αιγαίο, κάτι που καθιστά προβληματική την κίνηση νατοϊκών σκαφών (εφόσον τελικά αποφασισθεί και η ναυτική εμπλοκή). Σε ό,τι αφορά τα εναέρια μέσα, είναι προφανές ότι στην γεωγραφία του Αιγαίου τα αεροσκάφη δύσκολα μπορούν να κάνουν -ειδικά σε επιχειρήσεις SAR και επιτήρησης- την διάκριση αυτή μεταξύ του ελληνικού και τουρκικού εναέριου χώρου.
Στο ζήτημα αυτό εξάλλου θα πρέπει να λυθεί και το ζήτημα του ποιος θα επιτηρεί τον διεθνή εναέριο χώρο. Η Τουρκία όπως προαναφέρθηκε θεώρει διεθνή εναέριο χώρο και την περιοχή του Ελληνικού Εναέριου χώρου μεταξύ 6 και 10 ν.μ.
- Ερωτηματικό υπάρχει ακόμη για το εάν το ΝΑΤΟ θα εμπλέκεται και σε περιοχές των διεθνών υδάτων του Αιγαίου. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα, η Έρευνα και Διάσωση ακόμη και σε περιοχές μεταξύ του Αγαθονησίου και του Φαρμακονησίου και της Λέρου ή της Σάμου που περιλαμβάνουν και διεθνή ύδατα, να παραδοθεί σε υπερεθνικό οργανισμό, το ΝΑΤΟ, όπου ισότιμο λόγο με την Ελλάδα έχει και η Τουρκία.
Η κυβέρνηση οφείλει να δώσει εξηγήσεις για το εάν ο κ. Τσίπρας είχε ενημερωθεί για την πρόταση αυτή στις πρόσφατες συναντήσεις του με την Άγκελα Μέρκελ και τον Αχμέτ Νταβούτογλου, καθώς από το Βερολίνο ετίθετο επιτακτικά το ζήτημα της συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας και των κοινών περιπολιών.
Εάν δεν διασφαλισθεί ρητώς ότι το ΝΑΤΟ θα αναλάβει ρόλο ώστε να μην ξεκινά καμία βάρκα από τα τούρκικα παράλια και ότι θα έχει την ευθύνη επιστροφής στην τουρκική ακτή όλων όσων εντοπίζονται να επιχειρούν να πλεύσουν προς τα ελληνικά νησιά, τότε δεν υπάρχει άλλος λόγος της νατοϊκής εμπλοκής, πάρα η φιλανδοποίηση (κατ' αρχήν) του Αιγαίου.
Πιθανόν ο κ. Τσίπρας να μην αντιλήφθηκε την παγίδα και να έδωσε το πράσινο φως στην κ.Μερκελ. Τώρα όμως οφείλει να απορρίψει κάθε τέτοιου είδους νατοϊκή εμπλοκή στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, που οδηγεί σε εκούσια μάλιστα παραχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
