Η κυβέρνηση μετατρέπει καθημερινά την Ελλάδα σε κάτι που θυμίζει όλο και περισσότερο, υπό χρεωκοπία Μη Κυβερνητική Οργάνωση. Σε μια παρενέργεια του Συνδρόμου της Στοκχόλμης η κυβέρνηση όχι μόνο θέλγεται από την γοητεία της κα. Μέρκελ αλλά πλέον έχει ταυτισθεί με τον ρόλο που της επέβαλλαν: τείνει να γίνει εθνικός αυτοσκοπός η υποδοχή και φιλοξενία των μεταναστών και προσφύγων σε μια πρωτοφανή εθνικά ταπεινωτική αντίληψη, όπου ο ρόλος που διεκδικεί η Ελλάδα ως ένα από τα παλαιότερα μέλη της Ε.Ε. και άλλοτε "ευρωπαϊκή ατμομηχανή" των Βαλκανίων να περιορίζεται στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών που κατευθύνονται στην Ευρώπη.
Παράλληλα με μια διαπραγμάτευση για την οικονομική διάσωση της χώρας όπου και εκεί η κυβέρνηση δείχνει να βαδίζει χωρίς κανέναν σκοπό.
Όμως από τον τρόπο που η κυβέρνηση παραδομένη σε αυτή την παραζάλη εντάσσει κάθε βήμα και κίνησή της στο πλαίσιο του μεταναστευτικού (ακόμη και ο προγραμματισμός του υπό κατάρρευση Εθνικού Συστήματος Υγείας γίνεται σε σχέση με τις ανάγκες των μεταναστών), υπονομεύονται κρίσιμα εθνικά συμφέροντα που δεν έχουν να κάνουν μόνο με την εσωτερική πολιτική και την οικονομία.
Η κυβέρνηση μη τολμώντας να ασκήσει πραγματική εξωτερική πολιτική και λόγω αδυναμίας και ασχετοσύνης αλλά και λόγω των ιδεοληψιών της συγκεκριμένης περιθωριακής Αριστεράς, έχει οδηγήσει στην «προσφυγοποίηση» της εξωτερικής πολιτικής.
Τα εθνικά συμφέροντα έχουν υποταχθεί πλέον στη διαχείριση του μεταναστευτικού, για λογαριασμό της Γερμανίας και φυσικά και στην προσπάθεια υπεκφυγής και παράκαμψης των όρων που συνομολόγησε ο κ. Τσίπρας με τους δανειστές πέρυσι το καλοκαίρι.
Οι σχέσεις με την Τουρκία, με την ΠΓΔΜ, με την Αλβανία, με την Βοσνία, με το Κόσοβο έχουν πλέον την σφραγίδα του προσφυγικού.
Με την Τουρκία είναι γνωστό πως από την οργή που προκαλούσε και μόνο ο υπαινιγμός περί κοινών περιπολιών στο Αιγαίο οδηγηθήκαμε τελικά σε μια ιταμή «συνθηκολόγηση» και παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας σε διεθνείς οργανισμούς όπως η FRONTEX και υπερεθνικές συμμαχίες όπως το ΝΑΤΟ. Η «Νατοποίηση» του Αιγαίου αποδυναμώνει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και δημιουργεί θολό τοπίο, κατάλληλο για να εκδηλωθούν ενέργειες έμπρακτης αμφισβήτησης τους.
Όταν όλες οι πλευρές προειδοποιούσαν από την πρώτη στιγμή ότι η εμπλοκή του ΝΑΤΟ την οποία απαίτησε η Τουρκία από το Βερολίνο και την οποία επέβαλλαν στους κ. Τσίπρα και Καμμένο, δεν θα συνέβαλλε στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, αλλά αντιθέτως θα αποτελέσει όχημα για την εμπέδωση των τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο, οι κ. Τσίπρας και Καμμένος θριαμβολογούσαν….
Σχεδόν δυο μήνες μετά είναι γνώστη η κατάληξη: ο κ. Τσίπρας παραπονιέται στον γ.γ. της Συμμαχίας για την αναποτελεσματικότητα της Νατοϊκής επιχείρησης οι Τούρκοι έχουν αδρανοποιήσει τις τρεις νότιες ζώνες που επρόκειτο να αναπτυχθεί η δύναμη και έτσι περιορίζεται σε μια συμβολική παρουσία ορισμένων σκαφών γύρω από την Λέσβο.
Όμως μέσω του μεταναστευτικού και με την προθυμία που διακρίνει την κυβέρνηση να συναινεί με τα όσα ζητά η κα. Μέρκελ, τέθηκε και στο ΝΑΤΟ και επί του πεδίου μια σειρά τουρκικών διεκδικήσεων. Τα Νατοϊκά σκάφη δεν προσεγγίζουν τα ελληνικά νησιά, αποδεχομένη έτσι η Συμμαχία τον ισχυρισμό της Τουρκίας για υποχρέωση αποστρατιωτικοποίησης, τα νατοϊκά πλοία δεν αναπτυχτήκαν έως το Καστελόριζο, λόγω του τούρκικου ισχυρισμού ότι το Καστελόριζο είναι ειδική περίπτωση και δεν ανήκει στο Αιγαίο αλλά στην Ανατολική Μεσόγειο, το ΝΑΤΟ απέφυγε όλες τις περιοχές που η Τουρκία υποστηρίζει την ύπαρξη γκρίζων ζωνών, σε όλες τις περιπτώσεις τα Νατοϊκά πτητικά μέσα απέφυγαν την είσοδο στον ελληνικό εναέριο χώρο ώστε να εφαρμοστεί η τουρκική απαίτηση της μη αναγνώρισης του ελληνικού εναερίου χώρου των 10 ν.μ., ενώ καθημερινά αμφισβητείται η ελληνική περιοχή Έρευνας και Διάσωσης. Και εκτός όλων αυτών και ενώ ο κ. Τσίπρας αποδέχτηκε την πρόσκληση Νταβούτογλου για την θλιβερή λόγω συμβολισμών παρουσία του στην Σμύρνη, η Τουρκία συνέχισε να προκαλεί με έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου αλλά και στο κέντρο του Αιγαίου μεταξύ Ψαρών και Σκοπέλου από το σκάφος CESME.
Με τα Σκόπια όπου καλώς η κακώς ο κ.Κοτζιάς είχε επιλέξει μια (αμφιλεγόμενη) τακτική, αυτή των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, το μεταναστευτικό τίναξε τα πάντα στον αέρα, καθώς τελικά αντί να «στριμωχτούν» τα Σκόπια και να υπάρξει προοπτική λύσης και στο θέμα της ονομασίας, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είδαν την ΠΓΔΜ να αναβαθμίζεται διεθνώς, όλη η Ευρώπη να στηρίζει το κλείσιμο των Ελληνοσκοπιανών συνόρων, προκειμένου να υλοποιηθεί η συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας την οποία πάσαραν στην Αθήνα ως την μοναδική λύση.
Οι εκπρόσωποι των Σκοπίων καλούνται πλέον σε όλα τα Ευρωπαϊκά Συμβούλια, συμμετέχουν σε περιφερειακές Διασκέψεις από τις οποίες έχει αποκλεισθεί η Ελλάδα και έχουν κερδίσει το στοίχημα της αξιοπιστίας με ισχυρούς σύμμαχους όπως οι ΗΠΑ, το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες.
Όλο αυτό το σκηνικό αποτελεί για τα Σκόπια ένα διαπραγματευτικό όπλο το όποιο ήδη χρησιμοποιούν για να προωθήσουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο την απόφαση για έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. στην Σύνοδο Κορυφής στο τέλος Ιουνίου αλλά και στο ΝΑΤΟ, για την ένταξη τους στην Συμμαχία στην Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου.
Με την Αλβανία η οποία από την πρώτη στιγμή στράφηκε στην Ιταλία ζητώντας βοήθεια για να κλείσει τα ελληνοαλβανικά σύνορα εάν το κύμα των μεταναστών στραφεί προς την χώρα, η Αθήνα πελαγοδρομεί, με τον κ. Κοτζιά να νομίζει ότι στο πρόσωπο του ομολόγου του Ντμίτρι Μπουσάτι έχει βρει κατανόηση για αντιμετώπιση των πολλών προβλητών που έχουν συσσωρευτεί στις διμερείς σχέσεις.
Έτσι αντί να αναζητηθούν λύσεις στα προβλήματα τα οποία προκαλούνται κυρίως από τις παράλογες απαιτήσεις των Αλβανών (τόσο για το θέμα των Τσάμηδων όσο και για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών), η Αθήνα περιορίζεται σε τριμερείς υπηρεσιακές συναντήσεις για το θέμα της μετανάστευσης με την συμμετοχή και της Ιταλίας… Όταν μάλιστα το μοναδικό αντικείμενο αυτής της τριμερούς είναι η διαχείριση του κλεισίματος των …ελληνικών συνόρων εάν χρειασθεί ώστε να αποτραπεί το άνοιγμα νέου διαδρόμου για τις μεταναστευτικές ροές.
Αλλά και στο Ευρωπαϊκό επίπεδο όπου η Ελλάδα πριν μερικά χρόνια σφράγιζε με την συμβολή της την ίδια την πορεία της Ε.Ε., η ελληνική παρουσία έχει πλέον συρρικνωθεί, σε μια χώρα που γεννά προβλήματα και απλώς στην συγκεκριμένη περίοδο είναι χρήσιμη ως αποθήκη ψυχών που κανείς δεν θέλει να φθάσουν στην Ευρώπη.
Αυτό είναι το πραγματικό κατάντημα της χώρας από το οποίο φυσικά δεν μπορούσε να ξεφύγει και η Εξωτερική Πολιτική. Απλώς να θυμίσουμε ότι στα εθνικά θέματα οι συνέπειες είναι μη αναστρέψιμες…
