των Στέλιου Φενέκου και Κωνσταντίνου Λουκόπουλου
Τη Δευτέρα το απόγευμα, την 29 Ιανουαρίου 1996, ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, με στομφώδες ύφος στέλνει μήνυμα προς την Τουρκία, ότι «σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά»!
Μετά από λίγες ημέρες και όσα τραγελαφικά δυστυχώς συνέβησαν στον χειρισμό της κρίσεως των Ιμίων από τον ίδιο και τους αρμόδιους Υπουργούς του, καταλήγει όχι μόνο να μην αντιδρά …δυναμικά, αλλά να συμφωνεί να υποσταλεί η Ελληνική Σημαία από τα Ίμια (όπως θα θυμάστε, ο πιο …τολμηρός κ. Πάγκαλος ήλπιζε να την πάρει ο αέρας). Ολοκληρώνει μάλιστα την πλήρη στροφή του μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με την γνωστή ιστορική φράση: «Θέλω να ευχαριστήσω την Κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την πρωτοβουλία και την βοήθειά τους».
Σήμερα ο λαλίστατος Υπουργός Άμυνας κ. Καμμένος προσπαθεί να μας πείσει (επαναλαμβάνοντάς το σε κάθε ευκαιρία), ότι όσο αυτός είναι υπουργός άμυνας και πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας, δεν θα ξαναδούμε νέα… Ίμια! Διατείνεται μάλιστα ότι εάν τουρκικό πλοίο παραβιάσει τα θαλάσσια σύνορά μας (ελπίζουμε να έμαθε και ο κ. Τσίπρας ότι τελικά υπάρχουν), τότε το πλοίο θα παρακολουθείται (sic)! Και εάν πατήσουν σε νησί μας θα αντιδράσει δυναμικά! Από την άλλη μεριά ο κ. Tσίπρας αναφερόμενος στις Τουρκικές προκλήσεις δηλώνει μάλλον χωρίς να καταλαβαίνει ποια είναι η θέση του και τι λέει ότι: «Αποτελεσματικός σκύλος δεν είναι αυτός που γαβγίζει. …». Η δήλωση αυτή πέραν του ανεπίτρεπτου ύφους για ένα Πρωθυπουργό, είναι συγκεχυμένη και χαρακτηρίζεται από αντιφατικότητα! Δηλαδή από την μία μεριά τόσο καιρό κωφεύει στους παιδιάστικους λεονταρισμούς ή μάλλον στις υλακές Καμμένου και από την άλλη ακολουθεί μία παθητική πολιτική κατευνασμού σε όλα τα επίπεδα.
Τις δηλώσεις της υποτιθέμενης… Δημόσιας Διπλωματίας έρχεται να συμπληρώσει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας! Ασυγκράτητος κι αυτός βασανίζει το Διεθνές Δίκαιο, αναφέροντας το σε όλες τις περιπτώσεις και σε κάθε αποστροφή του λόγου του, ως την πλέον ανώδυνη και ασφαλή για αυτόν πολιτική θέση. Δεν του είπε όμως κάποιος από του συμβούλους του ( διαθέτει και ανώτατο Διπλωμάτη αλλά και Στρατιωτικό) ότι η συνεχής επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, χωρίς να εξασφαλίζεται η με όλα τα διαθέσιμα εθνικά και διεθνή μέσα εφαρμογής του, εγγίζει τα όρια της αστειότητας!
Ο κ. Παυλόπουλος όμως δυστυχώς δεν περιορίζεται μόνο στα παραπάνω. Φαντασιώνεται φωναχτά περί της υπόστασης του… «Έλληνα - Ευρωπαίου Στρατιώτη» που θα δώσει και την ζωή του για να προστατεύσει όχι μόνο τα Ελληνικά αλλά τα Ευρωπαϊκά σύνορα, ως θεματοφύλακας των συνόρων, ως θεματοφύλακας της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας, που είναι σύνορα, έδαφος και κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Και φυσικά καταλήγει σε μια μεγαλόστομη και ιδιαιτέρως τηλεοπτική επωδό πρόσκληση/ πρόκληση προς τον αντίπαλο: «Μολών λαβέ»! Εμείς ειλικρινά θα προτιμούσαμε να έλεγε λιγότερα και να έκανε περισσότερα όπως κυρίως και η υπεύθυνη εκλεγμένη Κυβέρνηση έχοντας ως κύριο στόχο τις χαλεπές αυτές εποχές με την ποιοτική αύξηση της τουρκικής προκλητικότητας την δημιουργία αξιόπιστης αποτροπής με ότι αυτό σημαίνει για τις υποχρεώσεις όλων, ηγεσίας και λαού.
Τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα δεν εξασφαλίζονται με μεγαλοστομίες, παληκαρισμούς, μικροπολιτικές, εξυπνακισμούς, και επικοινωνιακά τρυκ. Ούτε το ηθικό σφυρηλατείται με απλοϊκές ατάκες και ευκαιριακούς ιστορικούς αναχρονισμούς. Μία συνεπής υψηλή στρατηγική χρειάζεται σύνεση, ψυχραιμία, τόλμη, λιτότητα και σταθερότητα έκφρασης, μεθοδική και διαρκή προετοιμασία, σμιλεμένο χαλύβδινο ηθικό και σύμπνοια Κυβέρνησης, Λαού και Ενόπλων Δυνάμεων.
Για να επιτευχθούν όλα αυτά θα πρότεινα στην πολιτειακή και πολιτική ηγεσία να λένε λιγότερα και να πράττουν χωρίς τυμπανοκρουσίες αλλά διακριτικά και με σύνεση τα δέοντα για να καλύψουν τις απαιτήσεις της λεοντής που ενδύονται! Αλλιώς φοβάμαι ότι όπως και στο παρελθόν βιώσαμε τόσο οδυνηρά, θα καταλήξουν να παρακαλούν κάποιον άλλον για να μας «σώσει», πράγμα που απευχόμαστε!
