(Φωτ.: Η βόλτα του κ. Κοτζιά στη Νέα Υόρκη δεν προσέφερε τίποτε το χρήσιμο ή νέο στα ήδη γνωστά θέματα που «καίνε» την Αθήνα και κυρίως το Κυπριακό.)
Του Γιάννη Δημητριάδη*
Από τις αρχές καλοκαιριού ως τις αρχές φθινοπώρου, είθισται να γυρνούν ανά την Ελλάδα περιφερόμενοι θίασοι σε αναζήτηση εσόδων στην επαρχία. Παλιότερα, όταν ακόμη υπήρχε ζωντανός Ελληνισμός στο εξωτερικό (Αίγυπτο, Κωνσταντινούπολη, ΗΠΑ και Αυστραλία), ταξίδευαν και ως εκεί. Τα τελευταία χρόνια, αυτό έχει αντικατασταθεί από τους εκάστοτε υπουργούς Εξωτερικών που ταξιδεύουν στη Νέα Υόρκη, στην έδρα του ΟΗΕ, με στόχο φωτογραφίες και χειραψίες σαν μορφή εξωτερικής πολιτικής.
Κάποιοι ίσως θελήσουν να αποδώσουν στο σχόλιο αυτό σκληρότητα. Θα έχουν πέσει έξω. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Θα ήταν αναγκαίος ο «γύρος», αν υπήρχε ατζέντα εθνικών θεμάτων που απαιτούσαν υποστήριξη πάνω σε συγκεκριμένες θέσεις και στη βάση μιας εθνικής εξωτερικής πολιτικής και όχι μπαλωματίδικων συνθέσεων για κάλυψη, στιγμιαία, των κενών που αναφύονται.
Η Ελλάδα έχει άφθονα εθνικά θέματα αναγκαία να προβληθούν και να αναζητηθεί η επίλυσή τους. Αυτό όμως για να συμβεί απαιτείται να υπάρχει εθνική εξωτερική πολιτική, σύμπνοια κομμάτων ως προς τη λύση τους. Σ'' αυτό το επίπεδο, το μόνο ζήτημα για το οποίο διαθέτουμε «κοινή θέση» είναι το «Μακεδονικό», χάρη στην ακλόνητη θέση του Κ. Καραμανλή (δια χειρός Π. Μολυβιάτη). Στο Κυπριακό, στα Έλληνο-Αλβανικά, στην ΑΟΖ, στην υφαλοκρηπίδα, κ.ά. Πολλά κάθε κόμμα ή ίσως και κάθε εθνοπατέρας έχει τη δική του προσωπική άποψη.
Αυτό λοιπόν που προβάλλει και συζητά ο εν ενεργεία ΥΠΕΞ, Νίκος Κοτζιάς, τίνος θέση είναι όταν συζητά με τους ομολόγους του της Δημοκρατίας της Κορέας, Yun Byung-se, της Βολιβίας, David Choquehuanca Cespedes, της Λιβύης, Mohamed Taha Siala, του Κατάρ, Σεΐχη Mohammed bin Abdulrahman bin Jassim Al-Thani, του Ιράκ, Ibrahim al-Jaafari, της πΓΔΜ, Nikola Poposki και τον Κοσοβάρο ΥΠΕΞ, Enver Hoxhaj;
Στα Ηνωμένα Έθνη ο κ. Κοτζιάς πήγε συνοδεύοντας, όπως ο ίδιος λέει, τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, που με εξαίρεση την παρουσία του στις συναντήσεις με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, Recep Tayyip Erdogan, τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Joe Biden, τον Πρόεδρο του Ιράν, Hassan Rouhani και το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, Ban Ki-moon, κατά τις οποίες ήταν «μουγκό πρόσωπο», δεν συναντήθηκαν αλλού.
Φυσικά είδε ξανά τον απεσταλμένο του Γ.Γ. του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Espen Barth Eide, (λίγες μόνο ημέρες μετά τη συνάντησή τους στην Αθήνα) τον Αμερικανό διαμεσολαβητή για το «Μακεδονικό», Matthew Nimetz χωρίς τίποτε νέο στο ζήτημα (εκτός από ένα νέο γύρο που ετοιμάζεται να κάνει ο κ. Nimetz, δικαιολογώντας την αμοιβή του).
Κατά την παρουσία του στη Νέα Υόρκη, ο υπουργός Εξωτερικών συνόδευσε, τέλος, τον πρωθυπουργό, κ. Αλέξη Τσίπρα, στις συναντήσεις του με τον Πρόεδρο της Τουρκίας, κ. Recep Tayyip Erdogan, τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, κ. Joe Biden, τον Πρόεδρο του Ιράν, κ. Hassan Rouhani, και το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, κ. Ban Ki-moon, ενώ μίλησε και σε ομογενειακές οργανώσεις - φαντάσματα, που διαθέτουν μερικούς καλούς Έλληνες με γεμάτο πορτοφόλι.
Η βόλτα του κ. Κοτζιά στη Νέα Υόρκη δεν προσέφερε τίποτε το χρήσιμο ή νέο στα ήδη γνωστά θέματα που «καίνε» την Αθήνα και κυρίως το Κυπριακό. Στο Κυπριακό υπήρχε κάτι νεότερο, αλλά το άκουσε ο πρωθυπουργός, από τα χείλη του απερχόμενου, εντός τριμήνου, Αμερικανού Αντιπροέδρου. Κι αφορούσε για μια ακόμη φορά την «τελευταία ευκαιρία. Την ίδια με την οποία εγκατέλειψαν ως τώρα άλλοι 7 Πρόεδροι τη θέση τους στον Λευκό Οίκο.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει ένα καλό μάθημα διεθνών δημοσίων σχέσεων από το Ισραήλ. Μια χώρα που διαθέτει εξίσου πολλά προβλήματα με εμάς. Μια χώρα με διόλου φιλικούς γείτονες. Όπου στις ΗΠΑ δεν πήγε το μισό υπουργικό συμβούλιο. Πήγε ο πρωθυπουργός τους και έψαξε λύσεις στα πραγματικά προβλήματα της χώρας του, χωρίς φωτογραφήσεις και χωρίς χαριτωμενιές, αλλά με σαφείς και καλά επεξεργασμένες θέσεις.
Αλλά η Ελλάδα των κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά απέχει πολύ από χώρες που η σοβαρότητα χαρακτηρίζει τις ενέργειές τους…
* Ο κ. Γιάννης Δημητριάδης είναι δημοσιογράφος.
