Αντιμέτωπη με έναν δύσκολο γρίφο βρίσκεται η ελληνική κυβέρνηση, καθώς χωρίς ακόμη να μπορεί να διαμορφώσει καθαρή εικόνα για το πώς θα διαμορφωθεί η εικόνα της «μετά Πραξικόπημα» Τουρκίας στις εξωτερικές σχέσεις της, είναι υποχρεωμένη να διαχειρισθεί ένα υψηλού συμβολισμού για τον Ερντογαν ζήτημα: των οκτώ αξιωματικών που ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα.
Με δεδομένο τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε ο Ερντογάν απέναντι στην ίδια την Ουάσιγκτον, ζητώντας την έκδοση του ιμάμη Γκιουλεν, μπορεί να φαντασθεί κανείς τι θα συμβεί εάν η παράδοση των 8 «προδοτών της Τουρκίας», καθυστερήσει ή ακόμη περισσότερο εάν γίνει δέκτη η αίτηση για χορήγηση ασύλου.
Όμως ακόμη και για την κυβέρνηση αυτή που έχει αποδειχθεί στην πιο φανατική υπέρμαχο του καθεστώτος Ερντογάν στην Ε.Ε. (μετα ίσως την Βρετανία) υπάρχουν όρια που δεν μπορεί να υπερβεί. Παρά τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών της που προκαλούν θλίψη, καθώς αν και Αριστεροί έσπευδαν να προκαταλάβουν τις αποφάσεις της δικαιοσύνης ζητώντας ουσιαστικά την παράδοση των 8 στα χεριά του Ερντογαν, η κυβέρνηση προσπαθεί να τηρήσει τα προσχήματα, καθώς ούτε η εμπλοκή των 8 στην απόπειρα πραξικοπήματος είναι δεδομένη, ούτε φυσικά μπορεί η Αθήνα να τους παραδώσει σε μια χώρα που ενδεχομένως, σύμφωνα με δηλώσεις κορυφαίων παραγόντων της, θα επανέλθει η θανατική ποινή και μάλιστα αναδρομικά, για όσους θεωρηθεί ότι συμμετείχαν ενεργά στην απόπειρα πραξικοπήματος.
Αυτό το ζήτημα πλέον θα κυριαρχεί το επόμενο διάστημα στις σχέσεις των δυο χωρών και ενδεχομένως να αποτελέσει σοβαρό σημείο τριβής, ανασύροντας μνήμες από την υπόθεση Οτσαλάν.
Όμως στην Αθήνα υπάρχουν πολύ σοβαρότεροι λόγοι ανησυχίας, σε σχέση με την Τουρκία, καθώς ακόμη δεν είναι σαφές με ποιον τρόπο η νέα απολυτή κυριαρχία Ερντογάν θα επηρεάσει την εξωτερική πολιτική της χώρας κυρίως σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, το Κυπριακό και την Ε.Ε..
Η σαφής υποβάθμιση των στοιχειωδών αρχών του κράτους δικαίου, το πογκρόμ εναντίον χιλιάδων αξιωματικών, δικαστών, πολιτών (έπεται σύμφωνα με πληροφορίες και η σειρά των δημοσιογράφων και επιχειρηματιών) με την απλή ρετσινιά, του οπαδού του Γκιουλεν θέτει σοβαρό ζήτημα Δημοκρατίας στην Τουρκία, όπου ήδη στις Νοτιοανατολικές επαρχίες της διεξάγεται ανοικτός πόλεμος εναντίον αμάχων κούρδων με το πρόσχημα της υποστήριξης τους στο PΚΚ.
Η Ε.Ε., ειδικά σε μια περίοδο που υπάρχει εντονότατο αντιτουρκικό κλίμα σε πολλές χώρες, και το Ευρωκοινοβούλιο είναι σταθερά αρνητικό απέναντι στην διολίσθηση του καθεστώτος Ερντογαν στον αυταρχισμό, θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να συνεχίσει να κάνει τα στραβά μάτια προκειμένου να εξασφαλίζει την... εύνοια του Ερντογαν.
Έκτος της προβληματικής πλέον κατάστασης σε ό,τι αφορά το άνοιγμα νέων Κεφαλαίων των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, τίθεται μείζον ζήτημα σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση των θεωρήσεων για τους τούρκους πολίτες που ταξιδεύουν στην Ευρώπη. Εάν όμως δεν ικανοποιηθεί αυτός ο όρος, θα πρέπει να πεισθεί ο Ερντογάν να αποδεχθεί την διατήρηση της συμφωνίας για την συγκράτηση των μεταναστευτικών ροών, αποδεχόμενος δημοσίως ότι η Ε.Ε. του επέβαλε την συμφωνία χωρίς να τηρήσει τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει…
Η απόλυτη επικράτηση Ερντογαν και η ισχυροποίηση του με την εξόντωση κάθε αντίπαλης φωνής, θέτει μεν τον Στρατό υπό τον έλεγχο του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ρόλος του Στρατού αποδυναμώνεται αυτομάτως. Για ένα μεγάλο διάστημα ο Στρατός θα συνεχίσει σε ότι αφορά τις εξωτερικές «απειλές» να έχει το πάνω χέρι, ενώ στο εσωτερικό θα συνεχίσει την πολιτική εκκαθάρισης των «σταγονιδίων» του Γκιουλεν και της εξόντωσης του PΚΚ.
Στην Κύπρο θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πως θα κινηθεί ο Ερντογάν στο θέμα της Ασφάλειας, και εάν θα συναινέσει στην πλήρη απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί, κάτι που τίθεται ως βασικός όρος από την ελληνοκυπριακή πλευρά και την Αθήνα. Καθώς θα πρέπει σύντομα να συζητηθεί το θέμα των Εγγυήσεων και της Ασφάλειας στο Κυπριακό, πιθανότατα θα είναι πολύ πρόωρο για τον κ. Ερντογαν να διατάξει την συνολική απόσυρση του τουρκικού Στρατού από την Κύπρο. Μια τέτοια απόφαση θα προκαλούσε αντιδράσεις και από την εθνικιστική πτέρυγα του κόμματός του, αλλά και από τους πιστούς στο στρατό αξιωματικούς που, αφού θα έχουν κάνει τις εκκαθαρίσεις εναντίον συναδέλφων τους με την κατηγορία της «προδοσίας», θα πρέπει οι ίδιοι να λάβουν την απόφαση για απόσυρση τουρκικού Στρατού από την Κύπρο μετά από 42 χρόνια.
Όμως και στο Αιγαίο αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα πρώτα δείγματα γραφής, καθώς θα δοκιμαστεί η βασιμότητα των αναλύσεων της τωρινής αλλά και προηγούμενων κυβερνήσεων, ότι ο ισχυρός και αυτονομημένος Στρατός ήταν υπεύθυνος για την ένταση στο Αιγαίο.
Το επόμενο διάστημα είναι προφανές ότι ο Στρατός θα ασχοληθεί περισσότερο για την ανασύνταξή του και την αντιμετώπιση των άμεσων απειλών στο Κουρδιστάν και στην Συρία, όμως θα καταγράφεται με προσοχή και η δραστηριότητα του στο Αιγαίο.
Αν και είναι δεδομένο ότι η Αθήνα επιθυμεί στην άλλη πλευρά του Αιγαίου να έχει έναν ισχυρό και συνεπώς αξιόπιστο συνομιλητή, η απολυτή ισχυροποίηση του Ερντογαν δεν σημαίνει ότι αυτομάτως θα οδηγήσει σε αλλαγή των παγίων τουρκικών θέσεων για το Αιγαίο και το Κυπριακό. Εξάλλου ο Ερντογαν έχοντας να κλείσει μεγάλα μέτωπα στα Ανατολικά και Νότια σύνορα του που θα απαιτήσουν μεγάλους συμβιβασμούς και παραχωρήσεις, δύσκολα θα δεχθεί να βάλει "νερό στο κρασί" του σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα που αναγνωρίζει στην Ελλάδα το Δίκαιο της Θάλασσας στο Αιγαίο.
Πιθανότατα οι παραβιάσεις και η παράνομη δραστηριότητα της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας θα περιοριστούν, ώστε να μειωθούν οι κίνδυνοι για θερμό επεισόδιο, αλλά αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι θα αρθούν οι αμφισβητήσεις και διεκδικείς εις βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
