Σε ρόλο «Πούτιν» και «Χίτλερ» ο Ταγίπ Ερντογάν υπερβαίνει πλέον τα εσκεμμένα καθώς όχι μόνο προειδοποιεί γενικώς ότι θα «έρθει μια νύχτα ξαφνικά» αλλά απειλεί ευθέως ότι πλέον και η Αθήνα βρίσκεται στο στόχαστρο των πυραύλων του, εάν δεν γίνει αποδεκτό από την Ελλάδα το τελεσίγραφο του για αφοπλισμό των ελληνικών νησιών.
Ο Τούρκος πρόεδρος σε ομιλία του στην Σαμψούντα αναφέρθηκε υποτιμητικά για την Ελλάδα λέγοντας ότι οι δοκιμές του τουρκικού βαλλιστικού πυραύλου Typhoon τρομάζουν τους Έλληνες που «λένε ότι οι πύραυλοι μπορεί να κτυπήσουν την Αθήνα. Φυσικά και θα κτυπήσουν. Αν προσπαθείς να αγοράσεις όπλα από δω και από κει και από τις ΗΠΑ για τα νησιά, μια χώρα σαν την Τουρκία δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια. Πρέπει κάτι να κάνει…» ήταν η δήλωση του Τούρκου προέδρου. Η αναφορά του αφορούσε στους πυραύλους Typhoon τουρκικής κατασκευής που δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά τον Οκτώβριο στη Μαύρη Θάλασσα και έχουν βεληνεκές 561 χιλιομέτρων, απόσταση που καλύπτουν σε 456 δευτερόλεπτα.
Έχει προηγηθεί πλήθος επιθετικών δηλώσεων από την τουρκική ηγεσία με τελευταία αυτή του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου ο οποίος δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι εάν η Ελλάδα δεν αφοπλίσει τα νησιά τότε «θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά» ενώ επανήλθε στην πρωτοφανή θέση ότι εάν δεν αφοπλισθούν τα ελληνικά νησιά τότε πλέον ακυρώνεται και η ελληνική κυριαρχία σε αυτά.
Οι δηλώσεις αυτές και φυσικά η ευθεία απειλή πολεμικής επιχείρησης εναντίον μιας ευρωπαϊκής και νατοϊκής χώρας, δεν μπορεί πλέον να δικαιολογούνται με το επιχείρημα ότι πρόκειται απλώς για ένα προεκλογικό αφήγημα του κ. Ερντογάν το οποίο και θα ξεχαστεί την επομένη των εκλογών εφόσον αναδειχθεί και πάλι νικητής.
Οι απειλές εισβολής και στρατιωτικής επιθετικής ενέργειας που θυμίζουν την τακτική της ναζιστικής Γερμανίας πριν την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία και στην Πολωνία και του Β. Πούτιν πριν την εισβολή στην Ουκρανία, δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίζονται ως «γραφική» επιθετική ρητορική ενός ιδιόρρυθμου ηγέτη, του Τ. Ερντογάν.
Βεβαίως, αυτές οι ευθείες απειλές αποτελούν την πιο ισχυρή επιβεβαίωση της ανάγκης λήψης μέτρων για την άμυνα των νησιών ενισχύοντας την ελληνική θέση με την επίκληση του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ περί νόμιμης άμυνας.
Επίσης, προσφέρουν πολλά και ισχυρά επιχειρήματα στους γερουσιαστές και βουλευτές των ΗΠΑ που αντιτίθενται στο ξεμπλοκάρισμα της πώλησης εξελιγμένου αμερικανικού πολεμικού υλικού στην Τουρκία, που λειτουργεί αποσταθεροποιητικά στην περιοχή και απειλεί ευθέως και συμμάχους.
Και η Τουρκία επιμένει στην αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε όλα πλέον τα νησιά αγνοώντας πλήρως την καθαρή τοποθέτηση του διεθνούς παράγοντα ότι η ελληνική κυριαρχία στα νησιά «δεν αμφισβητείται».
Είναι προφανές ότι η Τουρκία ξεκίνησε να αναδεικνύει την υπόθεση της αποστρατικοποίησης των νησιών έχοντας πρώτο στόχο να βάλει ένα ακόμη θέμα στο τραπέζι και συγχρόνως να υποχρεώσει τη Δύση να συμμεριστεί τις θέσεις της και ακόμη περισσότερο να αποσπάσει από τις ΗΠΑ κάποιου είδους στοιχειώδη διαβεβαίωση ότι η ελληνοαμερικανική στρατηγική και στρατιωτική συνεργασία θα έχει περιορισμούς και περιορισμένο ορίζοντα.
Όμως πλέον, όσο μάλιστα η Τουρκία δεν βλέπει να αποδίδει αυτή η επιδίωξή της και πολύ περισσότερο να μην αποδίδει η πίεση στις ΗΠΑ για τα F-16 αλλά και για τη Συρία, τόσο κλιμακώνεται αυτή η παράλογη και επικίνδυνη πολιτική που δείχνει ότι η Τουρκία κινείται με «σπασμένα φρένα».
Τα δεδομένα αυτά υποχρεώνουν και την Αθήνα να επανεξετάσει τον τρόπο αντίδρασης απέναντι σε αυτές τις πολεμικές απειλές της Τουρκίας, καθώς δεν αρκούν πλέον οι παραστάσεις διαμαρτυρίας σε ξένες πρωτεύουσες και ίσως πρέπει να εξετασθούν πιο δραστικές παρεμβάσεις τόσο προς την Ουάσιγκτον αλλά και στον ΟΗΕ και φυσικά να επιδιωχθεί με κάθε μέσο που διαθέτει η Αθήνα η εγκατάλειψη της πολιτικής κατευνασμού της ΕΕ προς την Άγκυρα που απλώς αποθρασύνει τον Τούρκο Πρόεδρο σε ένα αφήγημα που μπορεί να εξελιχθεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία…
Το παιχνίδι και με τις ΗΠΑ που θέλει να εκβιάσει προκειμένου να εξασφαλίσει όπως πιστεύει μια δέσμευση των Αμερικανών η μια δήλωση γι' αυτό το θέμα της αποστρατικοποίησης και έτσι να βάλει φρένο στην ελληνοαμερικανική στρατηγική και στρατιωτική συνεργασία.
