(Φωτ.: 06/09/2015 - Μυτιλήνη. Στιγμιότυπο από επεισόδια μεταξύ μεταναστών και αστυνομικών δυνάμεων. Δεν είναι επιλογή των παράνομα εισελθόντων στη χώρα το πού και το πώς θα βρίσκονται, όπως δεν είναι και επιλογή ενός εγκληματία το αν και πότε θα πάει στη φυλακή. Είναι υποχρέωση του κράτους προς τους πολίτες του η διαχείριση αυτών των καταστάσεων και η επιβολή του νόμου ακόμα και με τη βία αν είναι απαραίτητο.)
Του Πάνου Μητρονίκα
Ο δεύτερος νόμος της Θερμοδυναμικής είναι ένας από τους απαράβατους κανόνες που διαμορφώνουν τη φύση. Ο νόμος αυτός μας λέει ότι η εντροπία (η αταξία) ενός συστήματος πάντα αυξάνει. Αυτή η νομοτέλεια είναι που οδηγεί στην ανάγκη ελέγχου, διότι χωρίς αυτόν κάθε σύστημα σύντομα γίνεται ασταθές και πέφτει στο χάος. Η αδράνεια λοιπόν στη φύση τιμωρείται με την απώλεια ελέγχου και την καταστροφή, πράγμα που μας οδηγεί και στον εμπειρικό νόμο που μας λέει ότι όσο περισσότερο καθυστερούμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα, τόσο πιο δύσκολη και κακή θα είναι η λύση του. Μερικές φορές μοιραία και πιο άδικη και γεμάτη άβολους, πλην όμως αναγκαίους, συμβιβασμούς.
Η σημερινή κυβέρνηση επέλεξε να ακολουθήσει μια ανόητη «ακτιβιστική» πολιτική στο θέμα της μετανάστευσης, κίνηση η οποία οδήγησε στην αυτό-κατάλυση του ίδιου του κράτους, μιας και, εξορισμού, κράτος είναι η οντότητα που έχει το δικαίωμα χρήσης βίας στην επικράτεια της.
Μπορεί η φράση «νόμιμη χρήση βίας» να ακούγεται άσχημα στα αφτιά μας (και πολύ περισσότερο στα αφτιά των αριστερών και κάποιων… «φιλελεύθερων») είναι όμως ο καθοριστικός παράγοντας εφαρμογής των νόμων (ή, αν θέλουμε να είμαστε και πιο ακριβείς, επιβολής των νόμων), που με τη σειρά τους είναι ο ακρογωνιαίος λίθος μιας κοινωνίας που βασίζεται στο δίκαιο και όχι στη δύναμη του ισχυρότερου. Χωρίς νόμους δεν έχουμε κράτος, ούτε και κοινωνία που θα παρέχει την απαραίτητη ασφάλεια έτσι ώστε τα μέλη της να μπορέσουν να λειτουργήσουν ελεύθερα. Χωρίς νόμους δεν έχεις έλεγχο. Χωρίς έλεγχο δεν έχεις σταθερότητα και χωρίς σταθερότητα δεν έχεις ελευθερία.
Η επιλογή αυτή της κυβέρνησης έγινε εμφανής από την αρχή, όταν, χωρίς καμιά λογική και κατά παραβίαση κάθε δικαίου –ελληνικού και διεθνούς– βάφτισε αρχικά πρόσφυγες όλους τους παράνομους μετανάστες, και στη συνέχεια αντικατέστησε τον όρο «παράνομοι» με τον όρο «παράτυποι».
Μπορεί οι περισσότεροι να μην έδωσαν σημασία σε αυτήν τη φαινομενικά αθώα αλλαγή όρων, αλλά η λέξη «παράτυπος» υποδηλώνει μια τυπική διαδικασία, όχι ένα νομικό καθεστώς. Παράτυπος μετανάστης θα ήταν κάποιος, αν η είσοδος στην Ελλάδα ήταν μια τυπική διαδικασία του στυλ «μπείτε ελεύθερα βρε παιδιά, αλλά περάστε και από το τελωνείο να πείτε μια καλημέρα, δεν δαγκώνουμε». Μπήκες και δεν είπες καλημέρα; Ε είσαι παράτυπος, γιατί δεν είσαι ευγενικός να τηρήσεις τους τύπους. Αν από την άλλη υπάρχει ένα νομικό καθεστώς που υποχρεώνει κάθε εισερχόμενο στην Ελλάδα να εισέρχεται από συγκεκριμένα σημεία και να φέρει κάποια έγγραφα, τότε η είσοδος εκτός αυτών των σημείων και χωρίς χαρτιά είναι παράνομη, γιατί παραβιάζει νόμους του ελληνικού κράτους.
Το ίδιο ισχύει και για την παραμονή όλων αυτών των παράνομα εισελθόντων στην ελληνική επικράτεια. Δεν είναι επιλογή τους το πού και το πώς θα βρίσκονται, όπως δεν είναι και επιλογή ενός εγκληματία το αν και πότε θα πάει στη φυλακή. Είναι υποχρέωση του κράτους προς τους πολίτες του η διαχείριση αυτών των καταστάσεων και η επιβολή του νόμου ακόμα και με τη βία αν είναι απαραίτητο. Γιατί αυτές οι καταστάσεις αυξάνουν την αταξία και πρέπει να ελέγχονται πριν οδηγήσουν σε καταστροφικές συνθήκες που με τη σειρά τους θα απαιτήσουν και πιο δραστικά μέτρα που πιθανώς μαζί με τα ξερά θα κάψουν και τα χλωρά.
Η κυβέρνηση κάνει συνειδητά την επιλογή της εξαίρεσης χιλιάδων ανθρώπων από τους νόμους του ελληνικού κράτους, στους οποίους υποτίθεται ότι έχει ορκιστεί πίστη. Επιπροσθέτως επιλέγει την πλήρη αδράνεια ως προς την επιβολή των νόμων σε αυτούς του ανθρώπους που δεν είναι καν Έλληνες πολίτες, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα ιδιαίτερο καθεστώς «ρατσισμού» απέναντι στους ίδιους τους πολίτες της χώρας που έχουν και νοιώθουν την υποχρέωση να συμμορφώνονται με τους νόμους αυτούς.
Δεν χρειάζεται πολύ ανάλυση για να καταλάβουμε ότι αυτή η συμπεριφορά ακυρώνει ηθικά και πρακτικά το κράτος δικαίου και θα οδηγήσει σύντομα στην αναρχία, είτε από τους παράνομους μετανάστες, είτε και από τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες που δικαιολογημένα δεν νοιώθουν πια ότι έχουν κάποια ηθική υποχρέωση να ακολουθούν νόμους που η ίδια η κυβέρνηση παραβιάζει απροκάλυπτα ή αμελεί να εφαρμόσει για συγκεκριμένες ομάδες. Η αδικία δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από όμορφες λέξεις. Το ίδιο και το χάος που κατά κανόνα την ακολουθεί.
Η κυβέρνηση και οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να δράσουν άμεσα και να επαναφέρουν τον έλεγχο επιβάλλοντας τους νόμους του κράτους. Αν δεν το κάνουν συντεταγμένα τώρα, θα αναγκαστούν να το κάνουν πολύ πιο βίαια, «άσχημα» και άδικα στο κοντινό μέλλον με μεγαλύτερο κόστος και για τη χώρα αλλά και για τους ίδιους τους μετανάστες, προς τους οποίους δηλώνουν σήμερα αλληλεγγύη. Κόστος που δεν θα είναι μόνο οικονομικό, πολιτικό και διπλωματικό, αλλά θα μετράτε πιθανότατα και σε ζωές Ελλήνων και μεταναστών.
