Του πρέσβη ε.τ. Αλέξανδρου Π. Μαλλιά
Έχω και στο πρόσφατο παρελθόν υπογραμμίσει ότι το πρώτο και θεμελιώδες, αληθινά υπαρξιακό εθνικό θέμα είναι η επιστροφή της Ελλάδας και των Ελλήνων στην «ομαλότητα». Προτιμώ τον όρο αυτό από την λέξη «κανονικότητα». Συνεπώς, συμφωνούμε όλοι ότι στα επτά χρόνια της κρίσης επικρατούν συνθήκες μη-ομαλότητας.
Ομαλότητα σημαίνει αποκατάσταση συνθηκών προβλέψιμης ασφάλειας πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής εν τέλει εθνικής. Αυτοί είναι οι όροι της πραγματικής και όχι μίας εικονικής εξόδου από την βαθιά κρίση, απαξίωση και αυτό-απαξίωση. Αν εμείς δεν αλλάξουμε με την επιβαλλόμενη αυτογνωσία, αν εμείς δεν αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν ως θεσμικά υποσύνολα και ως κανονικό εθνικό σύνολο, η έξοδος από την κρίση των θεσμών και το τέλμα των αξιών ούτε θα συμπέσει μήτε θα ταυτισθεί με την ημερομηνία εξόδου από τα μνημόνια και τον περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας.
Δεν υπάρχει αποτελεσματική Εθνική Πολιτική Ασφάλειας έξω από συνθήκες ομαλής πολιτικής και οικονομικής ασφάλειας. Ως «πολιτική ασφάλεια» εννοώ τη συνταγματική, νομοθετική, πολιτισμική ειρηνική επανάσταση που δεν έχει γίνει. Την επανάσταση που θα φέρει την εμπιστοσύνη του πολίτη προς τους πολιτικούς θεσμούς: Βουλή, κόμματα και πολιτικούς. Αυτή είναι η ραχοκοκαλιά, το θεμέλιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Αυτή είναι η επανάσταση που θα βάλει τον «πολίτη» στο κέντρο και όχι ως τίτλο της πολιτικής.
Αυτή είναι η ειρηνική επανάσταση που θα οδηγήσει σε ένα σταθερό θεσμικό πλαίσιο πολιτικού σχεδιασμού και δράσεων που θα χαρακτηρίζονται από τη μεγαλύτερη δυνατή συνέχεια. Θεμέλιο της συνέχειας είναι η ύπαρξη λειτουργικής και θεσμικής ασφάλειας στην καθημερινή μας ζωή, στους ορίζοντες και στα οράματα των νέων, στο επιχειρείν, στην δημιουργία. Αυτό περιμένει ο πολίτης από το πολιτικό σύστημα.
Η συνέχεια, δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στη γνώση. Στην γνώση των πολλών και όχι στην γνώμη ή στη δογματική έπαρση του ενός. Ο αποκλεισμός της συνέχειας και της γνώσης και η επικράτηση της έπαρσης και του δογματισμού διαχρονικά προκάλεσαν οδύνη και ήττες. Συχνά τις βαφτίσαμε νίκες.
Η επιστροφή στην ομαλότητα - πολιτική και οικονομική – αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση άσκησης μίας ολοκληρωμένης και αποτελεσματικής Εθνικής Πολιτικής Ασφάλειας.
Κάτω από τον τίτλο του Δοκιμίου μου με τίτλο «Στον Αστερισμό του Προέδρου Donald Trump-η Νέα Τουρκία και Εμείς» με μικρότερα γράμματα υπάρχουν πέντε λέξεις: «Εθνική Στρατηγική, Πολιτική Συνοχή, Αποτροπή». Δεν είναι αφελές, τυχαίο, ρομαντικό ή ουτοπικό. Η Πολιτική συνεννόηση και συνοχή αποτελούν για την Ελλάδα - ειδικά στην κατάσταση που βρίσκεται - τον πολλαπλασιαστή δύναμης και εθνικής ισχύος που τόσο έχουμε ανάγκη.
Είναι το εθνικό εξοπλιστικό πρόγραμμα, μηδενικού κόστους και πολλαπλών ανταποδοτικών οφελών, που στηρίζεται αποκλειστικά σε ελληνικά χέρια και μυαλά και έχει ελληνική προστιθέμενη αξία και υπεραξία. Η πολιτική ετοιμότητα, συστατικό στοιχείο της έννοιας της αποτροπής, είναι εξίσου σημαντική με την αμυντική ετοιμότητα.
Η πολιτική συνεννόηση και συνεργασία είναι η μεγάλη πατριωτική υπέρβαση για να γίνει η Ελλάδα μια κανονική χώρα και για την αποτελεσματική προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων. Ας συμφωνήσουμε λοιπόν τώρα στην ανάγκη εκσυγχρονισμού του θεσμικού πλαισίου χάραξης, συνεννόησης και εφαρμογής πολιτικής με τη σύσταση μέσω της Συνταγματικής Αναθεώρησης ενός Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας ή Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας υπό τον Πρωθυπουργό. Όπως έχω γράψει επανειλημμένα σημασία δεν έχει το όνομα αλλά το περιεχόμενο.
