Ο ρώσος υπουργός εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ προειδοποίησε την Κυριακή ότι η Ρωσία έχει όλα τα μέσα για να προστατεύσει τις δυνάμεις της στην Συρία, εφόσον η Ουάσιγκτον επιλέξει τους καταιγιστικούς ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς εναντίον της Συρίας.
Το ρωσικό Υπουργείο εξωτερικών ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι αποφασίστηκε η ανάπτυξη συστοιχιών S-300 στην Συρία μετά την διαρροή πληροφοριών ότι οι ΗΠΑ προετοιμάζονταν να πλήξουν αεροπορικές βάσεις του Συριακού Στρατού. Έτσι οι S-300 θα αναπτυχτούν στην βάση της Ταρτούς προστατεύοντας και την βάση αλλά και τα ρωσικά πολεμικά σκάφη που έχουν αναπτυχθεί έξω από τις συριακές ακτές.
Λίγες ώρες αργότερα, την Πέμπτη, δυο ρωσικά πολεμικά πλοία το Serpukhov και το Zeleny Dol,τα οποία είναι εξοπλισμένα με τους μεγάλου βεληνεκούς πυραύλους Kalibr απέπλευσαν από την Σεβαστούπολη με κατεύθυνση την Ανατολική Μεσόγειο, σε μια ακόμη ένδειξη της αποφασιστικότητας της Ρωσίας να ενισχύσει την στρατιωτική παρουσία στο συριακό τερέν και να επιβάλλει έτσι με την στρατιώτη ισχύ τον ρόλο της στις εξελίξεις, ενισχύοντας και το καθεστώς Ασαντ στην αντεπίθεση που έχει εξαπολύσει εναντίον του ISIS και των άλλων αντικυβερνητικών και ισλαμικών δυνάμεων.
Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε ότι τα δυο πλοία κατευθύνονται στην περιοχή για να προστατεύσουν τα υπόλοιπα πολεμικά πλοία που έχει αναπτύξει η Ρωσία έξω από τις συριακές ακτές. Ο ρώσος υπουργός άμυνας Σεργκέι Σοϊγκου δήλωσε ότι η ρωσική αρμάδα στην Ανατολική Μεσόγειο περιλαμβάνει τουλάχιστον 6 πολεμικά πλοία και 3-4 βοηθητικά σκάφη κάθε τύπου.
Την ίδια στιγμή η ανακοίνωση της Μόσχας ότι μεταφέρει και αναπτύσσει στο Καλίνινγκραντ, τον θύλακο της μεταξύ Λιθουανίας και Πολωνίας στην Βαλτική, τους μικρού βεληνεκούς βαλλιστικούς πυραύλους Iskander-M, κορύφωσε την ένταση καθώς αν και επισήμως η αιτιολογία είναι η πραγματοποίηση άσκησης, θεωρείται δεδομένο ότι η Ρωσία θα επιλέξει την μόνιμη παραμονή των πυραύλων στο Καλίνινγκραντ, κάτι που είχε απειλείσθε εξάλλου ότι θα κάνει ως αντίβαρο στην Νατοϊκή αντιπυραυλική ασπίδα. Οι Iskander-M είναι ένα υπερσύγχρονο ρώσικο όπλο που παραδόθηκε στον ρώσικο Στρατό το 2006 η επίσημη ονομασία του είναι SS-26 και η κωδικοί ονομασία που έχει δώσει το ΝΑΤΟ είναι “STONE” και είναι εξοπλισμένο με σειρά συστημάτων που το βοηθούν να ξεπερνά τα εμπόδια της εχθρικής αεράμυνας και από το Καλίνινγκραντ μπορεί να πλήξει όλες τις Βαλτικές χώρες και σχεδόν τα 2/3 της Πολωνίας, ενώ έχει την δυνατότητα να φέρει είτε συμβατική είτε πυρηνική κεφαλή…
Σήμερα στην Κωνσταντινούπολη συναντώνται για τρίτη φόρα μέσα σε διάστημα εξήντα ημερών οι πρόεδροι της Ρωσίας και της Τουρκίας Β. Πούτιν και Τ. Ερντογάν. Σε μια συνάντηση στο περιθώριο Διεθνούς Ενεργειακού Συνεδρίου, σε μια προσπάθεια πλήρους αποκατάστασης των σχέσεων των δυο χωρών, όπου όμως το Συριακό παραμένει ένα τεράστιο εμπόδιο.
Στην συνάντηση αναμένεται να δοθεί το οριστικό πράσινο φως για την άρση των περιορισμών και των απαγορεύσεων που είχαν τεθεί τόσο στον τουρισμό όσο και στην εξαγωγή αγροτικών προϊόντων, δυο θέματα που αφορούν άμεσα την τουρκική οικονομία, ενώ θα δοθεί νέα πνοή στα δυο μεγάλα ενεργειακά προτζεκτ: την κατασκευή από ρωσικές εταιρίες του τουρκικού πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας Ακουγιού και τον αγωγό φυσικού αερίου Turkish Stream.
Όμως η Συρία, παρά τα βήματα που έγιναν για να υπάρξει συνεννόηση και συντονισμός μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας συνεχίζει να χαράσσει βαθιά διαχωριστική γραμμή μεταξύ των δυο χωρών.
Η τουρκική πολεμική επιχείρηση στο συριακό έδαφος απειλεί να ανατρέψει στρατηγικές επιδιώξεις του Β. Πούτιν, διευκολύνοντας την αμερικανική παρέμβαση αλλά και την ενίσχυση των ισλαμικών και αντιπολιτευόμενων στρατιωτικών δυνάμεων που αντιμάχονται τόσο το καθεστώς Ασαντ όσο και τους κούρδους του PYD. Ο Β. Πούτιν έχει κατορθώσει μέσα από ένα περίπλοκο παιγνίδι να είναι σε συνεννόηση με το Ιράκ, σε συνεργασία με το Ιράν, σε επικοινωνία με την Άγκυρα, αλλά και σουνιτικές χώρες του Κόλπου και μέχρι πριν λίγες ημερες σε συμφωνία με τις ΗΠΑ για την αντιμέτωπη του ISIS και την διασφάλιση της ακεραιότητας της Σύριας με εξασφαλισμένο ρόλο για την επόμενη ημέρα τόσο του καθεστώτος Ασαντ, όσο φυσικά και της Ρωσίας.
Αυτή την λεπτή ισορροπία απειλεί να ανατρέψει όχι μόνο η Ουάσιγκτον αλλά και η Άγκυρα, η οποία με την εισβολή στην Συρία και την προσπάθειά της να βάλει πόδι στην Μοσούλη στο Ιράκ, κάνει το «βήμα παραπάνω» που συνιστά απειλή πλέον όχι μόνο για το Ιράκ, την Σύρια, τους Κούρδους της Συρίας και το Ιράν, αλλά για τον ίδιο τον ρώσο πρόεδρο Πούτιν.
Ο Ερντογάν, ο οποίος αναζητά διεθνή ερείσματα μετά την απομόνωση στην οποία οδηγείται το καθεστώς του μετα το αποτυχημένο πραξικόπημα και την επιχείρηση εξόντωσης των πολιτικών αντιπάλων του, έχει κάθε λόγο να στρέφεται προς τον άλλο ηγέτη που αποτελεί «μαύρο πρόβατο» για την διεθνή κοινότητα, τον Β. Πούτιν.
Ο Ρώσος ηγέτης έχει αποδειχθεί μετρ των ελιγμών και των "εμβολισμών" της ενότητας του νατοϊκού –δυτικού στρατοπέδου. Έτσι έχει κάθε λόγο να παίξει το χαρτί του Ερντογαν: ποντάροντας στην εξάρτηση της τουρκικής τουριστικής βιομηχανίας και του αγροτικού τομέα από την Ρωσία, στην ενεργειακή εξάρτηση της Τουρκίας από την Ρωσία, στην υστεροβουλία του Ερντογάν να ενοχλήσει τους δυτικούς συμμάχους που δεν του συμπαραστάθηκαν όσο θα ήθελε στην καταστολή και εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων του…
Έτσι όλα δείχνουν ότι ο Β. Πούτιν θα προσφέρει κάποια «δωράκια» στον Ερντογάν. Ας ελπίσουμε ότι μεταξύ αυτών δεν θα είναι ούτε το Κυπριακό, ούτε η ρώσικη ανοχή για τον τουρκικό αναθεωρητισμό σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο... Γιατί δεν θα πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι η Ρωσία είναι ο μόνος κερδισμένος από την αποσταθεροποίηση στο νοτιοανατολικό σκέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, που προκαλεί η τουρκική επιθετικότητα και αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
