Μετά από δέκα χρόνια κρίσης και τρία μνημόνια έξωθεν επιβαλλόμενα μεν, αλλά τόσο απαραίτητα, κυρίως τα δυο πρώτα, ανακοινώθηκε χθες το πρόγραμμα «Ελλάδα 2.0» που προωθεί το Ταμείο Ανάκαμψης.
Το πρόγραμμα του οποίου για πρώτη φορά φαίνεται ότι η Ελληνική Πολιτεία είναι αποφασισμένη να αποκτήσει ιδιοκτησία, θα κινητοποιήσει επενδύσεις ύψους 57 δισ. ευρώ που θα εισρεύσουν στη χώρα έως το 2026, με την ελπίδα της μόχλευσης πολύ περισσότερων κεφαλαίων.
Μέχρι τώρα η μεγάλη παθογένεια της ελληνικής πολιτείας ήταν η έλλειψη ενός κεντρικού σχεδιασμού για την εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών πακέτων, με αποτέλεσμα να μην απορροφούνται ή και να χάνονται χρήματα, με μια δαιδαλώδη γραφειοκρατική αντίληψη και σε κανάλια «ημετέρων» με συνέπεια τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας να παραμένουν χωρίς λύση.
To πρόγραμμα διαπνέεται από βούληση, κατεύθυνση και μαθηματική λογική. Υπάρχουν στόχοι ρεαλιστικοί στους οποίους θα προστεθούν και τα χρήματα του ΕΣΠΑ 2021-2027 αλλά και οι επιδοτήσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ένα ικανό κομμάτι από τα συνολικά 120 δισ. ευρώ, που θα εισρεύσουν στην ευρωπαϊκή αγροτική οικονομία).
Τα ερωτηματικά φυσικά είναι αναρίθμητα. Εθισμένοι σε καταστάσεις τέλματος, οι πολίτες δυσπιστούν ως προς την εφαρμογή ενός τέτοιου ογκώδους προγράμματος : Θα αντιμετωπιστεί η χαμηλά ανταγωνιστικότητα, η εσωστρέφεια της οικονομίας, τα προβλήματα των εξαγωγών, ο πολυκερματισμός των επιχειρήσεων, η έλλειψη υψηλής εξειδίκευσης, το υπερτροφικό κράτος; Θα ενισχυθούν οι περιφέρειες της χώρας που αντιμετωπίζουν προβλήματα ενεργειακού χαρακτήρα, παροχής εκπαίδευσης και υπηρεσιών υγείας, σε σύγκριση με τις μεγάλες πόλεις και τις κεντρικές περιφέρειες;
Ένα σημαντικό σημείο που διαφάνηκε από τις ανακοινώσεις είναι η χρονική διάρκεια του προγράμματος που δεν εξαντλείται στο ορίζοντα μιας ή και δυο θητειών μιας κυβέρνησης.
Απαιτείται να θεμελιωθούν οι βάσεις πάνω στις οποίες θα στηριχτεί ένα καινούργιο θεσμικό περιβάλλον (πολύ διαφορετικό επί τα βελτίω από το υπάρχον), σε ανθρώπινο δυναμικό εξειδικευμένο, σε τραπεζικό σύστημα υγιές και σε ένα κράτος πιο αποτελεσματικό.
Στην πράξη, με την εξελισσόμενη προσπάθεια ψηφιοποίησης του κράτους, αποδείχτηκε ότι η πολιτική βούληση, η εκμετάλλευση ευκαιριών όπως η «δύστροπη» πανδημία που επιμένει, μπορούν να βρουν το δρόμο για επιτυχίες που μέχρι πρότινος θα φαίνονταν μακρινές.
Το πρόγραμμα απευθύνεται στους νέους που υποφέρουν από την υψηλή ανεργία, φεύγουν στο εξωτερικό και πολλές από τις δράσεις αφορούν επενδύσεις όπως οι ενεργειακές με σχετικά χαμηλά απασχόληση. H αποφυγή μιας ανάπτυξης χωρίς εργασία (jobless growth) πρέπει να είναι βασικό πρόταγμα του προγράμματος και της εφαρμογής του.
Το χρηματιστήριο θα μπορούσε να μοιάζει με μια ταινία μυθοπλασίας. Μια αξιόπιστη παραγωγή, ένα ωραίο story, o κατάλληλος σκηνοθέτης, το σενάριο που ελκύει, οι ηθοποιοί που ενσαρκώνουν τους ρόλους, οι θεατές που πληρώνουν για την ψυχαγωγική τους ανάταση.
Το story είναι εδώ με το πρόγραμμα «Ελλάδα 2.0» και είναι σημαντικό η παραγωγή να βαδίσει υλοποιώντας όσο το δυνατόν καλύτερα τις δεσμεύσεις του.
Οι εταιρείες με ικανό management θα επωφεληθούν με συνέπεια τη βελτίωση των μεγεθών τους, του εξαγωγικού τους προσανατολισμού και της ανόδου της μετοχής τους.
Οι θεσμικοί παράγοντες να λειτουργήσουν ως σκηνοθέτες με στόχο την προσέλκυση νέου αίματος στην αγορά εκσυγχρονίζοντας τις διατάξεις της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και εμπνέοντας αξιοπιστία και εμπιστοσύνη στους συμμετέχοντες.
Το σενάριο πρέπει να γραφεί από ανθρώπους εξειδικευμένους, μακριά από παλαιοκομματικές λογικές, ταχύτητα υλοποίησης και εργασία εντός πλαισίου. Και οι θεατές –μέτοχοι να πειστούν ότι αξίζει να εμπιστευτούν εταιρείες ανεξαρτήτως κεφαλαιοποίησης με growth, δυνατά θεμελιώδη, οραματική διοίκηση.
Είναι φυσικό επόμενο, οι επενδυτές να αμφιβάλλουν για το πλάνο που θα πυροδοτήσει την μεγάλη ανάταση της κεφαλαιαγοράς. Το χρηματιστήριο δεν είναι φούσκα, ειδικά σε σύγκριση με τις ξένες αγορές, οι αριθμοδείκτες του έχουν περιθώρια βελτίωσης, αλλά εκείνο που λείπει είναι η εμπιστοσύνη.
Το παράδειγμα της ΔΕΗ που ακριβώς πριν ένα χρόνο βρισκόταν στο 1,5 ευρώ, είναι μεγάλης σημειολογικής αλλά και χρηματιστηριακής σημασίας. Η εκτόξευση στα 9 ευρώ ένα χρόνο μετά οφείλεται σε όλα όσα περιγράψαμε προηγουμένως.
Και πάντως ναι μεν η αγορά παρακολουθεί τις οικονομικές εξελίξεις αποτυπώνοντας ανάλογα τις αποτιμήσεις των αξιών αλλά πάντοτε θα παραμένει και προεξοφλητικός μηχανισμός.
Αχ αυτό το smart money!
Αποποίηση Ευθύνης
Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.
