Ένα σημαντικό μέρος της επιτυχίας των αποδόσεων μιας διαχείρισης χρημάτων οφείλεται στον άνθρωπο που παίρνει τις τελικές αποφάσεις. Το πρόβλημα είναι ότι η σχέση με μια διαχείριση είναι συνήθως απρόσωπη, εξυπηρετείται από έναν οργανισμό και ο επενδυτής δεν έχει τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή –τις περισσότερες φορές– με τον άνθρωπο που αποφασίζει για τις τύχες των κεφαλαίων του. Άρα πως μπορεί κάποιος να εμπιστευτεί έναν διαχειριστή;
Μια πρόσφατη έρευνα έρχεται να ρίξει φως σε αυτό το ερώτημα. Ο Dominik Scheld (Πανεπιστήμιο του Marburg / Ομάδα Έρευνας Συμπεριφορικής Χρηματοοικονομικής) και οι συν-συγγραφείς του δεν εξέτασαν μόνο το μέγεθος της υπογραφής των διαχειριστών κεφαλαίων, αλλά προχώρησαν λίγο παρακάτω μετρώντας την αναλογία των αυτοαναφορικών προσωπικών αντωνυμιών (εγώ, εμένα, κ.λπ.) προς τις συλλογικές αντωνυμίες (εμείς, μας, κ.λπ.) σε απομαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις ή ομιλίες που έδωσαν 507 διαχειριστές κεφαλαίων της Wall Street μεταξύ 2012-2018. Εν συνεχεία αντιστοίχισαν τα αποτελέσματα με τις αποδόσεις των αμοιβαίων κεφαλαίων που είχαν υπό διαχείριση.
Το αποτέλεσμα που προέκυψε ήρθε από τη χώρα του αναμενόμενου: Οι ναρκισσιστές διαχειριστές κεφαλαίων δεν είναι και τόσο καλοί για το χαρτοφυλάκιό σας. Η μελέτη έδειξε ότι έχουν χαμηλότερες επιδόσεις από τους μη ναρκισσιστές συναδέλφους τους κατά 1% περίπου ετησίως. Η υποαπόδοση αυτή δημιουργείται σε δύο βήματα. Πρώτον, οι ναρκισσιστές διαχειριστές κεφαλαίων με συχνότητα 34% αποκλίνουν από το επενδυτικό στυλ που ισχυρίζονται ότι ακολουθούν.
Σαν να λέμε ότι ένας διαχειριστής αμοιβαίου κεφαλαίου μεγάλης κεφαλαιοποίησης αγοράζει μετοχές μικρής κεφαλαιοποίησης ή ένα αμοιβαίο κεφάλαιο αξίας αγοράζει μετοχές ανάπτυξης. Η πρακτική αυτή δεν είναι πρωτοφανής στον κόσμο των επενδύσεων, ωστόσο, αποκλίνει από το στυλ επενδύσεων το οποίο έχει κληθεί να υπηρετήσει το στέλεχος και για το οποίο έχει και την ευθύνη της απόδοσης.
Για τους νάρκισσους, είναι ξεκάθαρο ότι οι κανόνες ισχύουν για τους άλλους και όχι τόσο για τους ίδιους. Γιατί λοιπόν να μην αγοράσουν κάποιες μετοχές εκτός του επενδυτικού θέματος για να δημιουργήσουν μια πρόσθετη απόδοση; Οι νάρκισσοι διαχειριστές κεφαλαίων είναι τόσο ερωτευμένοι με τη δική τους επενδυτική ικανότητα που νομίζουν ότι μπορούν να επιλέξουν μετοχές οποιασδήποτε κατηγορίας κεφαλαιοποίησης για το χαρτοφυλάκιο του Αμοιβαίου τους.
Ομοίως, τείνουν να επιλέγουν δημοφιλείς μετοχές που έχουν συγκεντρώσει τη μεγάλη προσοχή του επενδυτικού κοινού, ώστε να απολαμβάνουν τη δόξα ότι είναι και αυτοί κάτοχοι αυτών των μετοχών (μαζί με την ανάλογη καυχησιολογία στις συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης). Η τοποθέτηση ναρκισσιστών διαχειριστών κεφαλαίων σε μια ομάδα για τη διαχείριση των ταμείων δεν βοηθά επίσης. Έχει παρατηρηθεί ότι τα αμοιβαία κεφάλαια που διαχειρίζονται από μια ομάδα με ένα ναρκισσιστικό μέλος υποαποδίδουν σχεδόν στον ίδιο βαθμό με τα αμοιβαία κεφάλαια που διευθύνονται από έναν μόνο διαχειριστή.
Το πρόβλημα με τη συγκεκριμένη μελέτη είναι ότι οι περισσότεροι επενδυτές δεν μπορούν να κάνουν συστηματική ανάλυση της γλώσσας που χρησιμοποιούν οι διαχειριστές κεφαλαίων στις συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης. Αν πάλι θέλετε να πάρετε μια γεύση υπάρχουν και άλλα μέσα: Για αρχή μπορείτε να ελέγξετε το μέγεθος της υπογραφής του διαχειριστή του ταμείου στις επίσημες εκθέσεις. Και η μελέτη του Scheld και των συναδέλφων του μας παρέχει επίσης ένα άλλο απλό μέτρο ναρκισσισμού. Απλώς κοιτάξτε το προφίλ τους στο LinkedIn και διαβάστε την αυτοπεριγραφή τους. Όσο μεγαλύτερη είναι η αυτοπεριγραφή στο LinkedIn, τόσο πιο ναρκισσιστής είναι ένας διαχειριστής κεφαλαίων και τόσο πιο προσεκτικοί θα πρέπει να είναι οι επενδυτές, σύμφωνα με αυτή τη μελέτη.
