Του Απόστολου Σκουμπούρη
Πενιχροί τζίροι, μηδενικό ενδιαφέρον, αναξιοπιστία, ανασφάλεια, απογοήτευση και… άμυνα. Παράλληλα και φαινόμενα... σπέκουλας, διακίνηση φημών και «πληροφοριών», για εισηγμένους και μη ομίλους, με την αγορά – εύλογα – να «ψάχνεται» να ανακαλύψει τι είναι αληθινό και τι είναι... fake news...
Αυτά είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν πλέον την καθημερινή εικόνα της χρηματιστηριακής αγοράς, η οποία βιώνει – στο βαθμό που ισχύουν οι καταγγελίες του fund QCM – το μεγαλύτερο σκάνδαλο των τελευταίων δεκαετιών στο ελληνικό επιχειρείν.
Και μόνο ότι ο μέσος τζίρος στο Χ.Α. την περασμένη εβδομάδα κατήλθε στα 36,8 ευρώ, επίδοση που σύμφωνα με τον αναλυτή της Beta ΑΧΕ Μάνο Χατζηδάκη καθιστά το φετινό Ιούνιο τον πιο «φτωχό» από πλευράς τζίρου μετά το 1999, είναι σαφές πιο είναι το κυρίαρχο πρόβλημα της αγοράς αυτό το διάστημα.
Χθες, σε μια ημέρα όπου ο ευρωπαϊκός νότος είχε εξαιρετική συμπεριφορά – σε ομόλογα και μετοχές - με τον ιταλικό FTSE MIB να κερδίζει 3,42% και τον ισπανικό IBEX 35 +1,56%, το ελληνικό χρηματιστήριο συμπλήρωσε την 4η διαδοχική πτωτική συνεδρίαση, χάνοντας 1,82% με κλείσιμο μάλιστα στο χαμηλό ημέρας! Παράλληλα, ο τζίρος μόλις που έφτασε στα 38,18 εκατ. ευρώ!
Η ιστορία της Folli Follie και όλο το παρασκήνιο που υπάρχει πέριξ αυτής της υπόθεσης, αφήνει βαριά σκιά πάνω από την αγορά, εν μέσω φημών, σεναρίων και διαδόσεων. Η Folli Follie – που πλέον αφαιρέθηκε από τους δείκτες του Χ.Α. και από σήμερα Τρίτη θα αντικατασταθεί στον FTSE 25 από τη Fourlis, έχει ενσπείρει τον ιό της αναξιοπιστίας και της ανασφάλειας στην αγορά.
Και τούτο διότι, περίπτωση εταιρείας του «ονόματος» και του εκτοπίσματος της Folli Follie να έχει πάρει το δρόμο του εισαγγελέα, δεν έχει υπάρξει τις τελευταίες δεκαετίες ξανά στο Χ.Α.
Αναφερόμαστε σε εταιρεία μέλος (έως πρότινος) του FTSE 25 και του MSCI Small Cap, με εκδόσεις δύο μεγάλων ομολόγων, με placement πριν περίπου ένα χρόνο, με μεγάλη διεθνοποίηση και 45 θυγατρικές σε 26 χώρες!
Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει που θα καταλήξει αυτή η ιστορία, όμως, από τα έως τώρα συμφραζόμενα, από την αδυναμία της διοίκησης να δείξει οικονομικά στοιχεία και παραστατικά, ολοένα και περισσότερο η αγορά… πιστεύει όσα ισχυρίστηκε το αμερικανικό fund.
Αυτό άλλωστε έδειξε και η ίδια η αγορά από μόνη της, καθώς πάντα «βρίσκει» την αλήθεια, όταν κλείδωσε στο limit down και στο -30% τόσο την Παρασκευή 4 Μαΐου που έγινε γνωστή η έκθεση, όσο και τη Δευτέρα 7 Μαΐου.
Παράλληλα, μέσα σε μόλις 15 συνεδριάσεις και παρά τις προσπάθειες στήριξης και άμυνας, η μετοχή απώλεσε το 68,7% της αξίας της, με την κεφαλαιοποίηση να χάνει 705 εκατ. ευρώ! Αυτό, δεν έχει ξαναγίνει στην εγχώρια χρηματιστηριακή αγορά, σ' αυτό το επίπεδο.
Κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας
Η αγορά λοιπόν, παρ' ότι υπήρξε κάποιου είδους ανακούφιση από την αναστολή, «νέκρωσε», έχοντας παγιδευτεί από τον… ιό της αναξιοπιστίας και της ανασφάλειας. Παρ' ότι το QCM γνωστοποίησε πως δεν έχει άλλη παρόμοια περίπτωση με τη Folli Follie, εντούτοις στην αγορά έχει μεταγγιστεί το μικρόβιο της καχυποψίας και της αβεβαιότητας.
Σ' αυτό συμβάλουν και κάποιες φήμες ότι υπάρχουν και άλλες (λιγότερο ή περισσότερο) «άρρωστες» περιπτώσεις από το ελληνικό χρηματιστήριο, αλλά και έξω από αυτό.
Γιατί, όταν ένας όμιλος με τόσους ξένους στο χαρτοφυλάκιό του, τέτοια καλή διασπορά, μπορεί και δείχνει άλλα στον ισολογισμό - που τον υπογράφουν ορκωτοί λογιστές – από την πραγματικότητα, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας για όλο το σύστημα.
Εύλογα οι επενδυτές αναρωτιούνται πως… «αν δεν είναι ασπίδα και εχέγγυο ο ισολογισμός και τα πολυδιαφημισμένα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα, τότε τι είναι;»
Ισχυρότατο λοιπόν το πλήγμα σ' όλη την αγορά και σε όλο το επιχειρείν από το σκάνδαλο του FF Group, που έρχεται σε μια συγκυρία μακροχρόνιας κρίσης της ελληνικής αγοράς, ξύνοντας και την (μόνιμα ανοικτή) πληγή της αναξιοπιστίας της χώρας έναντι των διεθνών εταίρων.
Αυτό, σύμφωνα με ορισμένους, είναι και το χειρότερο σ' αυτή τη φάση.
Αρκετοί βεβαίως – πολύ εύλογα – θέτουν και θέματα εποπτείας, καθώς – εκ του αποτελέσματος – αποδεικνύεται πως υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Δεν μιλάμε για εταιρεία της ακραίας περιφέρειας της «σχολής» του ''99 και της εποχής που κυριαρχούσε το μοντέλο επιχειρηματία... one man show, αλλά για εταιρεία που έως τις 4 Μαΐου ήταν μέσα στην πρώτη 12άδα των κεφαλαιοποιήσεων!
Το σύστημα λοιπόν αποδεικνύεται διάτρητο, παρά την όποια πρόοδο έχει συντελεστεί αναφορικά με το απώτερο παρελθόν. Και παράλληλα, έρχονται στην επιφάνεια οι ανάγκες για να γίνει η κουλτούρα σύγχρονης Εταιρικής Διακυβέρνησης κυρίαρχη απαίτηση απ'' όλο το σύστημα, εποπτεία, χρηματιστήριο και κυρίως από τους μετόχους...
