Οι αγορές συνεχίζουν την αντίδραση από τον πρόσφατο βυθό του πλαγιοκαθοδικού τους καναλιού, με τη μητέρα των αγορών και τον Dax να έχουν φτάσει ήδη τους πρώτους στόχους- περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ και να δημιουργούν προσδοκίες για τα δεύτερα επίπεδα.
Η αλήθεια είναι μέχρι τις 13 Ιουλίου που έχουμε την ανακοίνωση πληθωρισμού στις ΗΠΑ, αλλά και μέχρι την έναρξη των αποτελεσμάτων δεύτερου τριμήνου και τη συνεδρίαση της Fed, έχουμε ένα μεσοδιάστημα «κενού ειδήσεων» που μοιάζει ιδανικό για τη δημιουργία «λίπους» στις αγορές. (σ.σ:Το μόνο μέτωπο που παραμένει ενεργό είναι οι τιμές του φυσικού αερίου στο ολλανδικό χρηματιστήριο, με το οποίο πλέον ξεκινούν την πρωινή τους ενημέρωση όλοι οι παράγοντες της αγοράς).
Το μεγάλο στοίχημα φυσικά είναι τι θα δείξει η μέτρηση του πληθωρισμού στις 13 Ιουνίου, αλλά και η μέτρηση του διευρυμένου δείκτη πληθωριστικών προσδοκιών που θα ανακοινωθεί στις 15 Ιουνίου και την οποία ο πρόεδρος της Fed, Τζερόμ Πάουελ, έχει υποδείξει ως συντελεστή ιδιαίτερης βαρύτητας για τις αποφάσεις της Κεντρικής Τράπεζας.
Πρόκειται για τον δείκτη κοινών πληθωριστικών προσδοκιών που δημιουργήθηκε στα τέλη του 2020 και περιλαμβάνει περισσότερες από 20 επιμέρους ενδείξεις που μετρούν όχι μόνο τη στάση των καταναλωτών, αλλά και των αναλυτών και των επενδυτών απέναντι στις μελλοντικές αυξήσεις τιμών.
Τι προσδοκίες υπάρχουν για το ύψος του εν λόγω δείκτη;
Όχι καλές. Σύμφωνα με το Bloomberg, οι οικονομολόγοι της Goldman Sachs, της Deutsche Bank και της Nomura προβλέπουν μεγάλη άνοδο του δείκτη.
Αν επαληθευτούν, δεν αποκλείεται η ρητορική του Πάουελ στη συνεδρίαση της Fed στα τέλη Ιουλίου να είναι εξίσου επιθετική με εκείνη της συνεδρίασης του Ιουνίου, όπου και ανακοινώθηκε η επιθετική αύξηση των επιτοκίων κατά 75 μονάδες βάσης.
Η αγορά των ομολόγων έχει «ψηφίσει» ήδη
Σε πλήρη αντίθεση με την αγορά των μετοχών, η αγορά των ομολόγων «ζορίστηκε» εκ νέου την εβδομάδα που μας πέρασε ειδικά μετά τη δημοσίευση των πρακτικών της συνεδρίασης του Ιουνίου από τη Fed.
Βλέπετε στις αγορές των ομολόγων κάθε άλλο παρά άρεσε το «παράθυρο» που άφησαν οι αξιωματούχοι της Fed για μια ακόμα αυστηρότερη νομισματική πολιτική, προκειμένου να μην καταλήξουμε με έναν «παγιωμένο» πληθωρισμό που θα αποτελέσει «σημαντικό κίνδυνο» για την αμερικανική οικονομία.
Η αγορά χρέους εξέλαβε τις δηλώσεις αυτές ως ξεκάθαρη πρόθεση αύξησης των επιτοκίων σε επίπεδο που να αρχίσει να περιορίζεται ενεργά η οικονομική δραστηριότητα. Το αποτέλεσμα; Την ημέρα της ανακοίνωσης των πρακτικών της Fed οι αποδόσεις των ομολόγων διεθνώς οδηγήθηκαν υψηλότερα, με τα γερμανικά ομόλογα να καταγράφουν τη μεγαλύτερη ημερήσια άνοδο από τον Μάρτιο του 2020.
Η «θυσία» της ανάπτυξης προκειμένου να χαλιναγωγηθούν τις τιμές έχει φέρει την απόδοση του αμερικανικού δεκαετούς πέριξ του 3,05%, του γερμανικού πέριξ του 1,29% , του ιταλικού πέριξ του 3,33% και του ελληνικού πέριξ του 3,63%.
Στις ΗΠΑ δε, η αντιστροφή της καμπύλης των αποδόσεων συνεχίζει να εμφανίζεται περιοδικά –οι αποδόσεις μεγαλύτερης διάρκειας, όπως η απόδοση του 10ετούς τίτλου είναι υψηλότερες από τις αποδόσεις μικρότερης διάρκειας, όπως αυτή της απόδοσης 2 ετών- αποτελώντας προειδοποιητικό σημάδι ότι η οικονομία θα μπορούσε να αποδυναμωθεί και μια ύφεση είναι πιθανή.
Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στα πρακτικά της πρόσφατης συνεδρίασης της ΕΚΤ, οι περισσότεροι αξιωματούχοι παραδέχθηκαν ότι οι αγορές έχουν πάρει ήδη στα χέρια τους την άσκηση νομισματικής πολιτικής ανεβάζοντας τα επιτόκια. Οι κίνδυνοι λοιπόν για την ανάπτυξη δηλώνουν την παρουσία τους και στην Ευρωζώνη, παρά την προσπάθεια της ΕΚΤ να τους αποφύγει.
Μήπως λοιπόν η νομοτελειακή πορεία των επιτοκίων «οπλίσει» με περισσότερη επιθετικότητα και το χέρι της ΕΚΤ;
Η διαδικασία της τεχνητής ύφεσης στις ΗΠΑ έχει ήδη αρχίσει
Αν θέλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι, παρά το γεγονός ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος πέρσι εξαιτίας της λανθασμένης εκτίμησης της Fed περί «προσωρινού» πληθωρισμού, εντούτοις ο στόχος της αύξησης των επιτοκίων αρχίζει σιγά σιγά να επιτυγχάνεται: Τα υψηλότερα επιτόκια δρουν αποτρεπτικά στις εταιρείες αλλά και στα νοικοκυριά όσον αφορά τη ζήτηση δανείων.
Βλέπετε, σε έναν κόσμο υψηλού χρέους καμιά ορθολογικά σκεπτόμενη διοίκηση εταιρείας δεν επιθυμεί την περαιτέρω επιβάρυνση του ισολογισμού της με ακριβά χρέη.
Μόνο αν μια επένδυση αναμένεται να έχει υψηλή απόδοση, αξίζει την πληρωμή ενός πολύ υψηλότερου επιτοκίου. Αυτό σημαίνει ότι εφεξής θα γίνεται μεγαλύτερη και προσεκτικότερη αξιολόγηση των αναλαμβανόμενων επενδύσεων και ορθολογικότερη διακυβέρνηση.
Η κάθετη πτώση των εταιρικών ομολόγων την εβδομάδα που μας πέρασε είναι ενδεικτική.
Αλλά ακόμα και αν ανοίξουμε το χρονικό πλαίσιο, αποδεικνύεται ότι οι ενέργειες της Fed έχουν αρχίσει να βρίσκουν το στόχο: Οι εταιρείες έχουν αντλήσει λιγότερο από 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε νέο χρέος υψηλής απόδοσης τις τελευταίες έξι εβδομάδες, σύμφωνα με την Bank of America.
Ολόκληρο τον Μάιο, οι εταιρείες άντλησαν περίπου 87 δις δολάρια σε χρέος, ήτοι το χαμηλότερο μηνιαίο ποσό από το 2012. Αν δε συγκρίνουμε αυτό το ποσό με το μηνιαίο υψηλό του 2011 που ανήλθε στα 242 δις δολάρια, κατανοούμε το μέγεθος της μείωσης της ταχύτητας του εταιρικού δανεισμού.
Όσον αφορά τα νοικοκυριά, ο πληθωρισμός από τη μια και τα υψηλότερα επιτόκια στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων από την άλλη, τα έχουν οδηγήσει στη μείωση των καταναλωτικών δαπανών.
Ο λιγότερος δανεισμός με τη σειρά του θα μεταφραστεί σε λιγότερες δαπάνες, καθώς οι εταιρείες θα επενδύσουν σε λιγότερα έργα και θα προσλάβουν λιγότερους εργαζομένους. Αυτό με τη σειρά του θα αρχίσει να μειώνει τη ζήτηση και όλα μαζί θα αρχίσουν να ελέγχουν τον πληθωρισμό.
Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε-προλαβαίνοντας μας- ο αξιόλογος αρθρογράφος Jacob Sonenshine: «υπάρχει φως στο τούνελ, όμως η διαδρομή προς την έξοδο είναι τρομακτική».
Βέβαια από την άλλη, οι καλύτερες ευκαιρίες στις αγορές παρουσιάζονται πάντα υπό το καθεστώς του τρόμου.
Αποποίηση Ευθύνης
Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.
