«Μόνο ψηλά» είναι το μότο που συνοδεύει τα προσφερόμενα έργα του Takis στις δημοπρασίες. Τον κανόνα επιβεβαίωσε και η τελευταία πώληση του Ανδρέα Βέργου, η πρώτη που έγινε με παρουσία κοινού μετά την παρατεταμένη καραντίνα στην Αθηναΐδα. Τα σινιάλα του Έλληνα γλύπτη, όπως έχουμε ξαναγράψει, εκπέμπουν δυνατά σε όλο τον κόσμο, κάνοντας πολλούς να κονταροχτυπηθούν γι’ αυτά τόσο στην εγχώρια, όσο και στη διεθνή αγορά. Έτσι, ενώ «έπεσαν» πολλές και γενναίες προσφορές από το εξωτερικό, το έργο, όπως μάθαμε, θα περάσει σε ελληνικά χέρια. Ο πλειοδότης - πρόκειται για ιδιώτη κι όχι για ίδρυμα - δε δίστασε να καταβάλει 190.300€ μαζί με τους φόρους. Το ποσό είναι το μεγαλύτερο που έχει δοθεί ποτέ σε δημοπρασία για έργο του Takis στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Καθώς είναι εντυπωσιακό σε ύψος (κοντά στα 2,5 μ.), το μετρημένο σε όγκο γλυπτό, δεν ήταν δυνατό να περάσει απαρατήρητο ανάμεσα στους συλλέκτες. Σε μια μικρή, επιδαπέδια βάση είναι στερεωμένες τρεις εύκαμπτες μεταλλικές ράβδοι λεπτής διατομής, στις κορυφές των οποίων πρόβαλλαν ισάριθμα μεταλλικά αντικείμενα-σύμβολα του βιομηχανικού πολιτισμού. Αυτά τα «τεχνουργήματα» που μπορούν κι έχουν κίνηση από την τυχαία ταλάντωση των βεργών, εκτιμήθηκαν από τους ανθρώπους του οίκου στις 100.000 – 150.000€. Το έργο αναδείχτηκε ως το πιο ακριβό της δημοπρασίας, ανεβάζοντας ακόμη πιο ψηλά τον εμπορικό πήχη του καλλιτέχνη στη διεθνή αγορά.
Ισχυρή ζήτηση είχε και ο Γιώργος Ζογγολόπουλος. Δύο εξαιρετικής ποιότητας και μικρά σε διάσταση γλυπτά – προτάσεις για να γίνουν δημόσια έργα σε κεντρικές πλατείες της Αθήνας – βγήκαν με αρχική τιμή 5.000 και 6.000€, αντίστοιχα. Μαζί με τους φόρους, το καθένα έπιασε γύρω στις 25.000 €, πενταπλασιάζοντας την αρχική τιμή. Ο Ζογγολόπουλος, χάρη στην παρουσία του στο δημόσιο χώρο, κυρίως, όμως, χάρη στο εξαιρετικά δραστήριο ίδρυμα που προβάλλει και διαχειρίζεται το έργο του, δεν πρόκειται να «σκουριάσει» με το πέρασμα του χρόνου. Το ίδιο ισχύει και για το ίδρυμα «Takis» που επενδύει σε εκπαιδευτικά προγράμματα και ευφάνταστες εκθέσεις (την Τετάρτη θυμίζουμε ξεκινά έκθεσή του στο «Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος»).
Προσωπικά, ως το πιο όμορφο έργο της δημοπρασίας θεωρούμε την «Presenza» (Παρουσία) του Νίκου Κεσσανλή. Η τιμή του λαχνού εκτινάχθηκε λίγο πάνω από τις 25.000€, ενώ είχε ξεκινήσει μόλις στις 6.000 €. Φιλοτεχνημένο το 1960 με μικτή τεχνική επάνω σε μουσαμά, το έργο έχει μεγάλη διάσταση (150 x 100 εκ.) και δικαίως συγκέντρωσε πολλές προσφορές μέχρι να χτυπήσει το σφυράκι του Ανδρέα Βέργου.
Ένα έργο που απηχεί το πνεύμα του δημιουργού του ήταν ο Χαρταετός του Αλέξη Ακριθάκη. Ο ανυπότακτος σαν τον άνεμο καλλιτέχνης, που έβλεπε τη ζωγραφική πολύ σοβαρά γι’ αυτό και άφησε έργα με φαντασία και τόλμη, έστησε ένα χαρταετό, μοναδικό σύμβολο της τέχνης του. Το έργο προσφέρθηκε με αρχική τιμή 7.000 € και κατακυρώθηκε λίγο πάνω από το τριπλάσιο της εκτίμησης, 21.848€ μαζί με τους φόρους.
Τελευταίο αφήσαμε ένα έργο που κυριολεκτικά σάρωσε τις εκτιμήσεις των ανθρώπων του οίκου και δημιούργησε στο πέρασμά του αληθινό «κρότο». Μια απλοϊκή, κατά τα φαινόμενα, σπουδή για την «Πυρπόληση τουρκικού πολεμικού πλοίου» (π. 1875) από το χέρι του Κωνσταντίνου Βολανάκη, είχε αρχική τιμή 3.000€. Μετά από ένα ράλι προσφορών, ο πλειοδότης του κέρδισε την ιδιότυπη αυτή «μάχη», καταβάλλοντας στον οίκο 18.348 € μαζί με τους φόρους.
