Αν είστε από τους φανατικούς οπαδούς της θεμελιώδους ανάλυσης το σημερινό άρθρο δεν είναι για εσάς. Αν είστε όμως λάτρεις της αδρεναλίνης και των διακυμάνσεων, αν ο κρύος ιδρώτας στο πουκάμισο είναι μέρος της καθημερινότητάς σας, ήρθατε στο σωστό μέρος.
Το τοξικό περιβάλλον και η νευρικότητα στις αγορές δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια να πάμε σε πιο λεπτομερή ανάλυση εταιρειών με την κλασσική προσέγγιση των ισολογισμών, παρά τις ευκαιρίες που υπάρχουν πλέον σε όλο το φάσμα του ταμπλό.
Ισχυρές ενδείξεις ότι φθάνουμε σε πυθμένα δεν έχουμε ακόμα, ωστόσο είμαστε βραχυπρόθεσμα υπερπουλημένοι και με τη βούλα της τεχνικής ανάλυσης, ενώ χθες υπήρξαν κάποια αντανακλαστικά που άφησαν υποσχέσεις ότι κάπου εδώ υπάρχει μέγεθος αγοραστών ικανό να αναχαιτίσει την κατάσταση.
Αυτό τουλάχιστον έδειξε ο όγκος συναλλαγών και τα πολλά χαρτιά που άλλαξαν χέρια. Άρα από μέρα σε μέρα μια αφορμή -όχι απαραίτητα μέγιστης σημασίας- θα δώσει λόγους μιας ανοδικής αντίδρασης. Ακολουθώντας τα μοτίβα άλλων αντίστοιχων πτώσεων που έχουμε δει στο πρόσφατο παρελθόν η αντίδραση θα έχει ενδιαφέρον λόγω της διάρκειας της πτώσης και του συντριπτικού βαθμού των απωλειών που έχουν παρατηρηθεί σε όλο το φάσμα της αγοράς (απώλειες 8 δισ. ευρώ).
Για όσους δεν έχουν καλή μνήμη στις 16 Φεβρουαρίου ο Γενικός Δείκτης ήταν 120 μονάδες ψηλότερα. Αυτό σημαίνει ότι το επόμενο ανοδικό κύμα θα πληρώσει γρήγορα και με αρκετή ένταση.
Το ζητούμενο σε τέτοιες αντιδράσεις είναι ο επενδυτής που θα πάρει το ρίσκο να το πληρωθεί κιόλας. Δεν έχει νόημα δηλαδή να αγοράσει μια μετοχή που κινείται συντηρητικά ή δεν έχει συναλλακτικό όγκο. Ο συγχρονισμός των αγορών μπορεί επίσης να μην είναι ο ιδανικός, ο επενδυτής να βρεθεί εγκλωβισμένος για κάποιες ημέρες και η στρατηγική της γρήγορης κίνησης να πάει περίπατο.
Επομένως, τα κριτήρια τέτοιας επιλογής πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους την παράμετρο της εμπορευσιμότητας. Κατά τεκμήριο και βάση κριτηρίων κατάταξης σε δείκτες, οι μετοχές του FTSE-25 θεωρούνται ικανοποιητικά εμπορεύσιμες.
Σε δεύτερο επίπεδο προσέγγισης οι μετοχές που έχουν πιεστεί σημαντικά και έχουν επιθετικούς συντελεστές προσαρμογής με τη διακύμανση της αγοράς έχουν και τις περισσότερες πιθανότητες να υπεραποδώσουν. Μιλάμε δηλαδή τα γνωστά Beta των μετοχών. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται ότι το αγοραστικό κύμα θα έχει μεγαλύτερη ανοδική ορμή και δεν θα αφήσει ασυγκίνητη τη μετοχή. Άρα ψάχνουμε μετοχές με Beta μεγαλύτερο από τη μονάδα.
Όπως και στο παρελθόν οι πιο επιθετικές μετοχές του ΧΑ είναι οι τέσσερις συστημικές τράπεζες. Η Τράπεζα Πειραιώς με συντελεστή 2 έχει την επιθετική εικόνα μετοχής από τον FTSE-25. To οποίο σημαίνει ότι αν ο Γενικός Δείκτης κερδίσει 2% η μετοχή της Πειραιώς θα κλείσει με άνοδο τουλάχιστον 4%. Ακολουθεί η Alpha Bank (1,77) και η Εθνική Τράπεζα (1,62) ενώ λίγο χαμηλότερα βρίσκουμε την Eurobank.
Υψηλούς δείκτες Beta βρίσκουμε και στη Βιοχάλκο, στον Μυτιληναίο την ΕΧΑΕ και την Αεροπορία Αιγαίου, σε αυτές τις μετοχές με βάση την προσέγγιση μας αξίζει τον κόπο να πάρει κανείς το στοίχημα της αντίδρασης.
Προσοχή μόνο γιατί η αντίδραση δεν έρχεται πάντα κατά παραγγελία και δεν είναι και αναγκαίο να ψάξει κανείς το απόλυτο τοπικό υψηλό της αγοράς για να πουλήσει. Για θεσμικές κινήσεις μεγαλύτερης διάρκειας οι ισολογισμοί –πρέπει να - έχουν τον πρώτο λόγο.
