Οι πτήσεις στα αεροδρόμια της Φρανκφούρτης, της Στουτγάρδης, του Ντίσελντορφ, της Καρλσρούης, του Μαγδεμβούργου και του Μονάχου ακυρώθηκαν την Κυριακή και τη Δευτέρα, ενώ τα δρομολόγια τρένων και λεωφορείων δεν πραγματοποιήθηκαν.
Ακόμη και τα τοπικά λεωφορεία και τα τραμ στους γερμανικούς δήμους συμμετείχαν στη μεγαλύτερη απεργία που έλαβε χώρα στη Γερμανία εδώ και δεκαετίες, ενόψει του νέου γύρου των διαπραγματεύσεων με τους εργοδότες στα τέλη Απριλίου για μισθολογικές αυξήσεις έως και 500 ευρώ μηνιαίως, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες του πληθωρισμού.
Στην απεργία συμμετείχαν και οι εργαζόμενοι στα λιμάνια, αλλά και στους αυτοκινητοδρόμους, όπου πολλά τούνελ παρέμειναν κλειστά, ενώ την ίδια στιγμή είχαν προγραμματιστεί τουλάχιστον 50 συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα με κυρίαρχο αίτημα ότι «μια ουσιαστική αύξηση αποδοχών αποτελεί θέμα επιβίωσης για πολλές χιλιάδες εργαζομένων».
Για τη Γαλλία οι διαδηλώσεις και οι απεργίες έχουν γίνει σχεδόν η νέα «κανονικότητα» τους τελευταίους δύο μήνες, με τη χθεσινή μέρα να αποτελεί τη δέκατη ημέρα διαδηλώσεων σχεδόν σε όλη τη χώρα κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος, με το κλίμα να είναι ιδιαίτερα φορτισμένο λόγω των βίαιων επεισοδίων κατά τα οποία αστυνομικοί, ταραχοποιοί και διαδηλωτές τραυματίστηκαν ενώ πυρπολήθηκαν δημόσια κτίρια.
Το γεγονός ότι στους γαλλικούς δρόμους αναπτύχθηκε μια άνευ προηγουμένου δύναμη ασφαλείας 13.000 αστυνομικών, εκ των οποίων οι 5.500 ήταν στο Παρίσι, δείχνει το μέγεθος των εντάσεων, ενώ όλη αυτή η αναταραχή έχει διαταράξει τον εφοδιασμό με καύσιμα αρκετών περιοχών της Γαλλίας, των οδικών αξόνων και των συρμών των τρένων.
Την ίδια στιγμή χιλιάδες τόνοι απορριμμάτων παραμένουν στους δρόμους του Παρισιού έπειτα από 20 ημέρες απεργίας των υπηρεσιών αποκομιδής
Όπως σημειώνει το France 24, η κυβέρνηση προσπαθεί να πάρει το πιο μετριοπαθές κομμάτι των συνδικάτων με το μέρος της. Αυτή τη στιγμή όμως ο Μακρόν έχει στην πραγματικότητα απέναντί του το σύνολο των συνδικάτων, από τα πιο μετριοπαθή μέχρι τα πιο ακραία. Βλέπετε, στις απεργίες και τις διαδηλώσεις συμμετέχουν και τα 8 μεγάλα συνδικάτα της Γαλλίας, ακόμα και εκείνα που συνήθως είναι τα πρώτα που προσπαθούν να βρουν κοινό τόπο με την εκάστοτε κυβέρνηση.
Οι βαθύτεροι λόγοι που έβγαλαν τους Γάλλους στους δρόμους
Η αρχική αφορμή των διαδηλώσεων ήταν η συνταγματική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Μακρόν για την αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη.
Πώς εξηγείται όμως ότι για μια συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση υπήρξε μαζική εισροή νέων στο κύμα των διαδηλώσεων και των απεργιών; Ακόμα και οι ενώσεις μαθητών και φοιτητών συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα. Μάλιστα σύμφωνα με τον γαλλικό Τύπο, στις διαδηλώσεις της προηγούμενης Πέμπτης το 60% των συμμετεχόντων ήταν κάτω των 35 ετών.
Πολλοί από τους νέους αυτούς ανθρώπους «ζυμώνονται» τώρα πολιτικά και αυτό έχει τη σημασία του, δίνοντας στο «κίνημα» που εξελίσσεται αυτή τη στιγμή στη Γαλλία μια βαθύτερη πολιτική και κοινωνική σημασία από τη μικροπολιτική σκοπιά αν υποκινείται από τις αριστερές ή τις ακροδεξιές δυνάμεις κλπ.
Η μαζική συμμετοχή των νέων τόσο στις σκληρές απεργίες όσο και στις διαδηλώσεις είναι η πιο ηχηρή υπόδειξη ότι υπάρχουν και άλλες παράμετροι που έβγαλαν 3,5 εκατ. Γάλλους στο δρόμο, πέραν του συνταξιοδοτικού.
Οι κινητοποιήσεις που βλέπουμε στη Γαλλία τις τελευταίες εβδομάδες εδράζονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο δυσαρέσκειας και έχουν τις ρίζες τους στην περίοδο των «Κίτρινων Γιλέκων», ένα κίνημα που ξεκίνησε από την αύξηση της τιμής της βενζίνης. Και τι σήμαινε ακριβότερη βενζίνη ιδιαίτερα για τους Γάλλους της επαρχίας; Σημαντικά λιγότερη αγοραστική δύναμη.
Ότι γίνεται και σήμερα δηλαδή, όπου ο πληθωρισμός στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης κινείται πέριξ του 7,3% , καταγράφοντας την ισχυρότερη άνοδο στην ιστορία της από τότε που μπήκε στην Ευρωζώνη. Σύμφωνα δε με τη στατιστική υπηρεσία Insee τα τρόφιμα, οι υπηρεσίες και τα μεταποιημένα αγαθά ήταν οι κύριοι συντελεστές στις αυξήσεις των τιμών σε ετήσια βάση.
Το ευρύτερο πλαίσιο δυσαρέσκειας όμως δεν αρχίζει και τελειώνει μόνο στη μείωση της αγοραστικής δύναμης.
Οι Γάλλοι στην πραγματικότητα ζουν τη τελευταία δεκαετία μια διαρκή υποβάθμιση του συστήματος Πρόνοιας. Μια υποβάθμιση που ευθύνεται για τις μεγάλες καθυστερήσεις στα χειρουργεία, την έλλειψη γιατρών στην επαρχία και γενικότερα την απουσία της ποιότητας των υπηρεσιών που κάποτε πρόσφερε γενναία το γαλλικό κράτος στους πολίτες του στα πλαίσια του «κοινωνικού μισθού».
Αν διαβάσει κανείς τον γαλλικό Τύπο τις τελευταίες ημέρες, όπως για παράδειγμα το περιοδικό Express ή τη Le Monde, θα δει ότι ένα από τα κυρίαρχα ερωτήματα που μέρα παρά μέρα τίθενται από την γαλλική κοινωνία είναι το εξής: Tην τελευταία 30ετία τριπλασιάστηκε η παραγωγικότητα της εργασίας. Γιατί οι εισφορές από την εργοδοσία δεν αυξήθηκαν κατά ένα πιο σεβαστό ποσοστό;
(σ.σ: Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα απαιτεί ευρεία ανάλυση και θα επανέλθουμε με ένα γενικότερο άρθρο όσον αφορά την κατεύθυνση των πόρων, το ρόλο της δημογραφικής γήρανσης στο αναδιανεμητικό σύστημα και την εναλλακτική της μεγαλύτερης φορολόγησης του πλούτου).
Η αύξηση λοιπόν του ορίου της ηλικίας συνταξιοδότησης από τη γαλλική κυβέρνηση, που πάτησε πάνω στο δόγμα της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, αποτελεί κάτι παραπάνω από την αφορμή που ώθησε τους Γάλλους να βγουν στους δρόμους. Είναι στην ουσία το «κόκκινο πανί » που τους υπενθύμισε τη βαθιά δυσαρέσκεια τους για την υποβάθμιση του επιπέδου ζωής τους.
Οι Γάλλοι συνοδεύουν αυτό το «κόκκινο πανί» με επιχειρήματα από επίσημες στατιστικές μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες τα λαϊκά στρώματα έχουν προσδόκιμο όριο ηλικίας χαμηλότερο κατά 4 εως 5 χρόνια σε σχέση με τα ανώτερα στρώματα.
Επίσης το 23% των ανθρώπων που βγαίνουν στη σύνταξη κατά τον πρώτο χρόνο της σύνταξιοδότησης τους προσβάλλονται από ένα σοβαρό νόσημα. Στα λαϊκά στρώματα μάλιστα αυτό το ποσοστό φτάνει και το 35%.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα στατιστικά στοιχεία που τροφοδοτούν ένα ευρύτερο αίσθημα θυμού και απογοήτευσης για τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, το οποίο προσωποποιείται στο πρόσωπο του Μακρόν, ο οποίος σύμφωνα με τη Le Monde είναι σε πλήρη απομόνωση από τη γαλλική κοινωνία, ειδικά μετά την αστυνομική βία που εκδηλώθηκε στις διαδηλώσεις και την οποία επέκρινε το Συμβούλιο της Ευρώπης .
Οι προσπάθειες της κυβέρνησης και ο ρόλος της ΕΚΤ
Ο Μακρόν αυτή την εβδομάδα κάλεσε στο προεδρικό μέγαρο την πρωθυπουργό Ελιζαμπέτ Μπορν και τα στελέχη της πλειοψηφίας του προκειμένου να ξεκινήσουν εκτεταμένες διαβουλεύσεις διάρκειας τριών εβδομάδων με τους κοινοβουλευτικούς, τα πολιτικά κόμματα, τους εκπροσώπους τοπικών αρχών και τους κοινωνικούς εταίρους, ώστε να ξεκινήσει ένας στοιχειώδης διάλογος.
Τα συνδικάτα από την πλευρά τους προειδοποίησαν για ανεξέλεγκτη τροπή των διαμαρτυριών και ότι δεν σκοπεύουν να εγκαταλείψουν τον αγώνα κατά της αύξησης του ορίου της ηλικίας συνταξιοδότησης. Εντούτοις, μια καλή εξέλιξη είναι ότι χθες έγιναν κάποιες κινήσεις από την πλευρά τους προς την κατεύθυνση της διαβούλευσης με το κυβερνητικό στρατόπεδο. Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα η γενική γραμματέας της CFDT, Λοράν Μπερζέ δήλωσε ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια περίοδος διαβούλευσης, αν η κυβέρνηση αποφάσιζε να παγώσει τουλάχιστον για 1 μήνα τη διαδικασία εφαρμογής του νέου συνταξιοδοτικού συστήματος.
Ανεξάρτητα από το αν θα πετύχει ένα σημείο επικοινωνίας η γαλλική κυβέρνηση με τα συνδικάτα ή όχι, η κύρια δύναμη που έβγαλε στους δρόμους τους πολίτες των δύο μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρωζώνης, δηλαδή ο πληθωρισμός, πρέπει να αντιμετωπισθεί.
Νομοτελειακά λοιπόν, το βάρος πέφτει στην ΕΚΤ, η οποία καλείται να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα την πρόσφατη τραπεζική κρίση και την πορεία του πληθωρισμού, που έχει αρχίσει πλέον να γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτός σε όλο το φάσμα της κοινωνίας.
Αν παρατηρήσει κανείς μάλιστα την πορεία του ευρώ τις τελευταίες δύο εβδομάδες θα συνειδητοποιήσει ότι και η αγορά πιστεύει ότι η ΕΚΤ δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνεχίσει ακάθεκτη την πορεία της προς το τερματικό επιτόκιο και εν συνεχεία να διατηρήσει το κόστος δανεισμού σε υψηλό επίπεδο για όσο διάστημα χρειαστεί.
Τουλάχιστον, το μεγαλύτερο μέρος των αυξήσεων το έχουμε ήδη υλοποιήσει και είμαστε κοντά στο σημείο «εμπέδωσης» από την αγορά των αυξήσεων που ήδη έχουν γίνει.
Αποποίηση Ευθύνης
Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά,συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, ουδεμία διασφάλιση δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.
